Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Deadpool (Blu-ray)
Comic- of striphelden die iets te stout zijn om zomaar naar de aandacht van de jongere biosgangertjes te mogen hengelen: nieuw zijn ze niet. Matthew Vaugn toonde dat aan met ‘Kick-Ass’ en ‘Kingsman’, en Marvel liet eerder al ‘The Punisher’ los. Sommige therapeuten, psychologen en katholieke krishna’s beweren zelfs dat ook donkere Christopher Nolan-visies op superhelden als Batman niet mogen worden bekeken voor de plechtige communie, drie weesgegroetjes en vijf onzevaders. En dan moest deze ‘Deadpool’ nog komen, het ultrastoute broertje uit de Marvelstal.
Ryan Reynolds vertolkte Deadpool al in 2009 als sidekick in de miskleun ‘X-Men Origins: Wolverine’. Toen reeds gingen stemmen op om een spin-off rond het personage te draaien, maar de lauwe ontvangst voor Wolverines eerste soloavontuur zorgde voor vertraging. Vertraging en ‘Deadpool’ gingen trouwens al langer hand in hand: vooraleer Fox besloot om ‘Deadpool’ aan hun Marvelcannon toe te voegen, probeerden een paar andere studio’s ruim vijftien jaar geleden al de rechten te verzilveren. New Line voegde in 2004 met Hannibal King zelfs een nauwelijks verholen Deadpool-dubbelganger toe aan ‘Blade:Trinity’. De rol van King werd toen ook vertolkt door Reynolds. Wat het heel logisch doet lijken dat Reynolds het personage opnieuw cinematografisch mag inkleuren. Meer zelfs, de kans dat er ooit een ‘Deadpool’-film zou gekomen zijn zonder Reynolds in de titelrol, lijkt vrij klein: zo hevig lobbyde de acteur voor deze prent.
Ruw aan de synopsishaak gewogen verschilt ‘Deadpool’ niet veel van eender welk origineverhaal. De uitwerking doet dat wel. Wat niet echt hoeft te verrassen daar ‘Deadpool’ eigenlijk een stilistisch buitenbeentje is in het Marvelcannon. In de strips dook hij voor het eerst op in 1991, hij mocht solo gaan in 1997 en behalve door extreem geweld liet hij zich opvallen door het metagewijs doorboren van de vierde muur. Deadpool richtte zich vaak rechtstreeks tot de lezer en nu dus ook tot de kijker. Wat zorgt voor een hippe trip boordevol knipogen, woordgrappen en popcultuurverwijzingen – naar Fox’ eigen Marveluniversum inclusief – die ei zo na onder zijn eigen gimmick dreigt te bezwijken.
Dreigt, maar dat (net) niet doet. Toch niet voor wie meestapt in het concept. Het geweld is er extreem over, voor zover dat nog kan in tijden waarin we echt wel al alles hebben gezien op het witte doek en de kleinere schermvariaties daarop. Debutant Tim Miller pakt uit met een hoofdpijngenererende katapultstijl die zondigt tegen de meest gangbare regels van de cultuurminnende filmmakersboekjes, en per tien grofgebekte uitspattingen zijn er toch zeker drie die pijnlijk op de bek gaan. Wat voor de Michael Hanekes van deze wereld een vloek is, is voor de doelgroep van comic book youths het manna waar ze likkebaardend zaten op te wachten. Why So Serious zal je hier alvast niet horen. De buzz was vooraf zo positief dat de sequel op ‘Deadpool’ al voor de release was aangekondigd. Aangezien deze prent eigenlijk deel uitmaakt van Fox’ ‘X-Men’-franchise, staat daardoor niets een naast dat van Disney opererend Marvel Cinematic Universe in de weg. Vooral niet omdat Fox binnenkort nog uitpakt met ‘Gambit’ en ‘X-Force’. Tot spijt van wie het besnijdt.