Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Remake, losse adaptatie, heruitvinding, aangetrouwde neef, geadopteerde nicht … noem het hoe je wil, feit is dat deze ‘A Bigger Splash’ nogal wat gelijkenissen vertoont met ‘La Piscine’, een Franse erotische thriller van Jacques Deray uit 1969 waarin Alain Delon en Romy Schneider als geliefden meer dan zomaar wat waterdruppels met elkaar uitwisselen. Dubieuze en interessante casting, daar Delon en Schneider in het echt een koppel vormden tussen 1959 en 1963. De twee verblijven in de villa – met zwembad – van een kennis. Hun relatie is allesbehalve rozengeur en maneschijn en de spanningen lopen nog meer op wanneer een andere ‘vriend’ met zijn achttienjarige dochter (Jane Birkin) op het toneel verschijnt. Pittig detail: de kersverse bezoeker blijkt een vroegere vrijer van Schneider te zijn, en Birkin zet uiteraard haar bikinizinnen op Delon.

Die kwartetvormrelatie is behouden in ‘A Bigger Splash’. Het vakantienemend koppel van dienst wordt vertolkt door Matthias Schoenaerts en Tilda Swinton, de vader en dochter dragen de huid van Ralph Fiennes en Dakota Johnson. Net als Deray destijds zet regisseur Luca Guadagnino (‘Io Sono Amore’) zwaar in op de pittoreske vakantiesfeer. Wie de sfeer van la dolce vita onbelemmerd wil opsnuiven, gaat vooraf best even naar een plastisch chirurg voor een neusgatenvergroting vooraleer nog eens naar die ene bekende single van Ryan Paris te luisteren en de Fellini-collectie in te duiken.

‘A Bigger Splash’ betast zeker de zintuigen, maar laat het hart en de ziel te ver links liggen. Vooral omdat het moeilijk is om echt betrokken te raken bij wat de personages doen en laten. Swinton is een rockster die om haar carrière te redden na een stemoperatie gedurende een lange periode niet mag praten, Schoenaerts is haar fotograferende vriend. Fiennes is Swintons voormalige manager/verloofde die vastbesloten lijkt om als knuppelgooiende vos in het hoenderhok de peis en vree tussen Swinton en Schoenaerts te verstoren. Johnson doet dan weer wat lolita’s behoren te doen: loliteren. Er zijn een paar redenen om te proberen twee uur in de ban te blijven van het centrale viertal. Dat Swinton niet of nauwelijks kan praten is een originele vondst, en Fiennes schudt met zijn bij tijd en wijlen hilarische alle stoppen los-vertolking meer dan eens de gemoederen los. Hem de emotional rescue van de film noemen is dan misschien weer net iets teveel eer.

Waardoor Guadagnino de aandacht bijna automatisch verlegt naar de hoger aangehaalde zintuiglijke prikkelingen. En naar de vele regie- en cameratrucjes die in zijn heuptas zitten: wie ’Io Sono Amore’zag, zal hier meteen Guadagnino’s hoogdravende stijl in herkennen. Heel veel art for art’s sake dus in deze ‘A Bigger Splash’. Wie de film puur op de visuele mérites beoordeelt, zal er graag vier gepolijste sterren voor van stal halen. Wie kickt op filmhuiscamp ook. ‘A Bigger Splash’mag au fond dan wel een broeierig drama met lichte thrillertoetsen zijn, de verpakking neemt steeds de bovenhand op de inhoud. Zozeer zelfs dat het moment dat dramatisch het meest onderbouwd zou moeten zijn, nauwelijks begeestert. De relevantie is in het laatste halfuur trouwens helemaal zoek door te climaxen met een politieonderzoek dat meer weg heeft van een vaudevilleske sketch.Blijf in elk geval in de strandstoel zitten tijdens de eindgeneriek. Die is door zijn eigenzinnig samenspel van kleuren, lettertypes, tempo en sensuele Stonescover door St. Vincent in tegenstelling tot het ietwat apathische laatste half uur eigenlijk de echte kers op deze zwembadtaart.

Simon Couwens