Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Scott Cooper moet niet eens toegeven dat hij de gangsterfilms van Martin Scorsese heel aandachtig heeft bestudeerd. Gewoon naar deze ‘Black Mass’ kijken volstaat om te weten dat de regisseur van ‘Crazy Heart’ en ‘Out Of The Furnace’ dat heeft gedaan. Zo goed lijkt deze ‘Black Mass’ stilistisch op ‘Goodfellas’ en ‘The Departed’. Of dat een verwijt of gewoon een nuchtere vaststelling is, moet iedereen maar voor zichzelf uitmaken. Feit is dat ‘Black Mass’ – hoe episch de film ook wil zijn – het kwalitatief niet haalt bij Scorseses aangehaalde tweeluik. 

Aan de interessante centrale plot ligt het niet. Je zou kunnen denken dat Cooper en scenaristen Jez Butterworth en Mark Mallouk het zelfs extreem ve gaan zoeken, op het randje van het geloofwaardige af. Ware het niet dat ‘Black Mass’ gebaseerd is op ware gebeurtenissen, netjes gecapteerd door Dick Lehr en Gerard O’Neill in hun true crime boek ‘Black Mass: The True Story of An Unholy Alliance Between The FBI And The Irish Mob’. En daarin staat te lezen hoe gangsterbaas Whitey Bulger, lange tijd een van Amerika’s meest gezochte misdadigers, een broer had die senator was en een jeugdvriend die FBI-agent was. En die agent stelde hem een deal voor: er zijn concurrenten inluizen in ruil voor algehele immuniteit. 

De rechten op het boek deden al een tijd de ronde in Hollywood. De Weinsteinbroers lieten er hun oog op vallen toen ze nog de lakens uitdeelden bij Miramax. Rechten waar ze niets mee deden, en waarvan het er even naar uitzag dat het project als miniserie zou herrijzen. Wat uiteindelijk niet zo was. In 2008 engageerde Jim Sheridan (‘My Left Foot’, ‘In The Name Of The Father’) zich om het boek te adapteren en de verfilming te regisseren. Ook die versie zag nooit het levenslicht. Uiteindelijk viel alles in zijn plooien met Scott Cooper aan het roer en toonde Johnny Depp zich bereid om de hoofdrol te vertolken. 

Het misdaadterrein van James Bulger (Whitey voor de vrienden) situeerde zich in Zuid-Boston. De film trapt af midden jaren zeventig en zoekt zich decenniaoverschrijdend een weg naar de uiteindelijke arrestatie van Bulger. Onderweg zijn we getuige van het te verwachten maffiageweld (er wordt nogal wat gemept en geschoten), met als extra dus de geniepige wijze waarop FBI-agent Connolly (met verve vertolkt door Joel Edgerton) probeert om zijn oude jeugdvriend buiten schot te houden, al dan niet in ruil voor broodnodige informatie over andere maffiabendes. Een werkwijze waar niet iedereen voor te vinden is, getuige de tegenkanting van de integere tak van de FBI die Bulger het liefst zo snel mogelijk achter slot (het liefst met een grendel) wil.    

‘Black Mass’ heeft naast de boeiende plot nog een bijkomend voordeel: de imposante cast. Johnny Depp zit verborgen onder een dikke laag make-up en speelt voor het eerst in lange tijd nog eens een substantiële hoofdrol die niet als ‘weirdo’ te catalogiseren valt. Toch lijkt het wel alsof de make-up verhindert om echt mee te zijn met Depps vertolking. Al is het altijd moeilijk sympathiseren met een vilein personage natuurlijk. Op de een of andere manier lijkt het wel alsof Joel Edgerton in zijn belangrijke nevenrol meer gewicht in de schaal legt. Uitkijken is het verder ook naar Benedict Cumberbatch als Bulgers senatorbroer en in bijrollen naar gezichten als Corey Stoll, Kevin Bacon, Peter Sarsgaard, Rory Cochrane en Jesse Plemons. Ook van de partij: rijzende ster Dakota Johnson, al strandt die ditmaal in een clichérol van (te) brave huisvrouw.

Geen gebrek aan intrinsieke kwaliteiten dus, deze ‘Black Mass’, maar tussen al de mooie cinematografische dingen door steekt toch af en toe het gevoel op dat het nog net die tikkel meer mocht geweest zijn om echt te bekoren. 

Simon Couwens