Zoeken

Blood Father

  • Cinevision.be/nl quoteert Blood Father met een 3/5
  • Regisseur: Jean-François Richet
  • Cast: Mel Gibson, Erin Moriarty, William H. Macy, Diego Luna
  • Genre: Actie
  • Duur: 87 minuten
  • Releasedatum: 07-09-2016
  • Distributeur: KFD
Bekijk de cover van de film "Blood Father"
Mad Mel is terug. En iedereen zegt hoera. Enfin, sommigen toch. Want Mel Gibson is na zijn dronken anti-Joodse uitlatingen en zijn vrouwonvriendelijke huwelijksperikelen niet langer een graag geziene gast in de hogere Hollywoodechelons. Vandaar zijn aanwezigheid in een grotendeels met Frans geld gefinancierde prent. Arme Mel. Het gaat zelfs zo ver dat zijn naam niet voorkomt in de trailer van ‘Hacksaw Ridge’, de door hem geregisseerde oorlogsfilm die later dit jaar in de zalen komt. Arme Mel. Alhoemel … euh, alhoewel: bij de première van dat werkstuk op het festival in Venetië was een staande ovatie zijn deel. 

Medelijden is in elk geval nodig met de filmfanaat die het bioscooppluche graag tussen de bilnaad voelt kriebelen voor een gespierde portie actie. Want in ‘Blood Father’ doet Gibson wat zijn fanclub hem graag ziet/zag doen: met grof geweld zichzelf en zijn familie/naasten verdedigen tegen op bloedvergieten geilende vunzige vunzigaards. Wat er voor zorgt dat ‘Blood Father’ netjes in de rij past van Gibsonklassiekers als ‘Mad Max’, ‘Lethal Weapon’, ‘The Patriot’, ‘Braveheart’, ‘Ransom’, ‘Payback’ en ‘Edge Of Darkness’. Echt excelleren doet ‘Blood Father’ niet:  ik, jij, hij en zij hebben dit immers al eerder gezien, en niet enkel in het oeuvre van Gibson. Zo’n acht jaar geleden zag het er zelfs even naar uit dat Stallone deze film zou regisseren en er de hoofdrol zou in vertolken. Eigenlijk zou eender wie uit ‘The Expendables’-trilogie de mannelijke hoofdrol kunnen vertolken. Om over Liam Neeson nog maar te zwijgen. Zelfs de geest van Charles Bronson past moeiteloos in de schoenen die hier door Gibson worden gedragen. 

Bronmateriaal is de roman ‘Blood Father’ van Peter Craig, die met ‘The Martini Shot’ en ‘Hot Plastic’ nog twee misdaadromans schreef waarin een troebele relatie tussen een vader en zijn kroost een deel van de intrige vormt. Vader van dienst in ‘Blood Father’ is John Link, een voormalig lid van een motorbende die na zijn gevangenisstraf en drankverslaving soelaas probeert te vinden als tattoo-artiest in een stacaravan ergens in New Mexico. Zijn gewelddadig verleden wordt getriggerd als plots zijn zeventienjarige dochter Lydia op de stoep staat, op de vlucht voor een paar geschifte Mexicaanse gangsters nadat ze in een vlaag van paniek een van de bendeleden – toevallig ook nog eens haar lief – neerschoot. John en Lydia hebben elkaar in geen jaren gezien, en groeien uiteraard naar elkaar toe terwijl de drugsbendekogels hen om de oren vliegen. 

Voor de plot moet je ‘Blood Father’ niet bekijken. Regisseur Jean-François Richet (Mesrine, de overbodige ‘Assault On Precint 13’-remake) vindt weliswaar netjes zijn weg in de materie, de tot op het bot uitgebeende vertelstijl is zowel een zegen (’t gaat verbazend snel vooruit) als een vloek (soms iets te snel). Dé reden om je naar ‘Blood Father’ te reppen is natuurlijk Mel Gibson. Niet dat hij hier de vertolking van zijn leven neerzet. Verre van zelfs, maar de rol zit hem dubbel als gegoten. Het is niet moeilijk om het jammer te vinden dat Gibson voor ‘Mad Max: Fury Road’ aan de kant werd geschoven als je hem hier in grijze baard-ornaat van jetje ziet geven. Link is een oudere versie van het gros van de actiepersonages die Gibson ooit heeft vertolkt, en dat zorgt voor een geslaagde onderliggende rock ’n roll-dimensie. Richet gaat zelfs zo ver om knipogen naar Mad Max (een van de snoodaards komt op Toecutter-wijze om het leven) en Lethal Weapon (een caravan als woonst) in te bouwen. Daarnaast heeft de rol ook weerslag op Gibson als mens: een rebel die uit de gratie is gevallen en langs de zijkant vloekend en fulminerend zijn eigen ding doet, zonder ook maar een aanwijzing dat hij zijn leven in een salonfähige richting wil sturen om terug met de grote jongens te mogen knikkeren. Of Pokemon Go te mogen spelen. 

Met pakweg Jason Statham in de hoofdrol zou er dus maar half zoveel lol of relevantie te rapen zijn in ‘Blood Father’. Het is Gibsons ongegeneerd opgestoken middenvinger naar het establishment waarin hij zich ooit als een vis in het water voelde, die voor de slagroomkers zorgt. Los daarvan is ook Erin Moriarty (de dochter van Woody Harrelson in het eerste seizoen van ‘True Detective’) op dreef als ontspoorde niet op haar mond gevallen tiener. Afsluitend positief is dat Richet de humor uit de plot laat voortvloeien, en niet nadrukkelijk de luidruchtige zut alors-grappen van landgenoot Luc Besson gaat opzoeken. Mell done. 

Simon Couwens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray