Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Atomic Blonde
Choreografie: het dient niet enkel om mooi mee te dansen. Je kan eender welke beweging zo choreograferen tot die een lieve lust voor het oog is. Of het nu gaat om loensende cowboys, dominostenen omvergooiende bevers of een wild om zich heen schoppende Britse spionne in het Berlijn van 1989. Voor dat laatste zit je goed in ‘Atomic Blonde’, het soloregiedebuut van David Leitch, die als coregisseur en stuntcoördinator zijn stempel drukte op de eerste ‘John Wick’-film. Dat hij niet meewerkte aan de tweede heeft alles te maken met Charlize Theron. Die was immers sterk onder de indruk van die stevige knok- en schietprent met Keanu Reeves en vroeg Leitch persoonlijk of hij de nog stevigere knok- en schietprent die zij aan het ontwikkelen was, wou regisseren. Dat wou Leitch en het resultaat mag er zijn.
Nog voor Anthony Johnstons graphic novel ‘The Coldest City’ in 2012 in de winkels lag, was Theron al zwaar onder de indruk op basis van een paar pagina’s die ze in avant-première had kunnen lezen. Ze kocht meteen de rechten via haar productiemaatschappij en wist na het zien van ‘John Wick’ meteen wie ze als regisseur wou. David Leitch dus. Voor het script engageerde ze Kurt Johnstad, die eerder al de stripbron van ‘300’ in filmtaal had gegoten.
Kort gezegd is ‘Atomic Blonde’ een John le Carré-verhaal op speed. Statige en parmantige spionageonderonsjes en in stijve maatpakken gehesen dubbelspionnen maken hier plaats voor uitvergrote stripfiguren die niet kijken op een verbrijzelde tegenstander meer of min. Zelfs James Bond zou ongetwijfeld met zijn ogen fronsen indien hij zich in dit wespennest zou wagen en oog in oog met Lorraine Broughton zou komen te staan. Al hangt het er van af welke Bond: Daniel Craig zou iets minder fronsen dan Roger Moore zaliger.
Aan de vooravond van de val van de Berlijnse muur (in 1989 dus) wordt Broughton door MI6 naar Berlijn gestuurd. Haar taak: een lijst onderscheppen waarop iedere geheim agent die in de Sovjet-Unie is gestationeerd met naam en toenaam staat. Een lijst die niet alleen door de Britten, maar ook door de Russen, Amerikanen, Fransen, Hongaren, Bulgaren en hittentitten is begeerd. Door iedereen dus eigenlijk. De Britse agent die de lijst het laatst had, is vermoord en het gerucht doet de ronde dat de informatie nu in handen is van een afvallige KGB-agent die de namen aan de meestbiedende wil verkopen. Broughton komt in Berlijn in contact met ene Percival (James McAvoy), een Brit die al jaren in Berlijn woont, maar van wie nooit echt duidelijk is tot welk kamp hij behoort.
‘Nooit echt duidelijk’ is trouwens zowat het mantra van Johnstads scenario. De plot strooit met flashbacks, eerstepersoonsnarraties en rode haringen dat het een lieve lust is. Een beetje inherent aan het genre waarschijnlijk: kijk maar naar het vaak onontwarbaar kluwen waar de gemiddelde Bondfilm zich van bedient. Toch is het jammer dat ‘Atomic Blonde’ verhaaltechnisch meermaals op de bek gaat. Deze film ziet er immers zo mooi en gepolijst uit dat het jammer is dat het verhaal die algehele schoonheid niet volgt. Al valt alles op het eind uiteindelijk toch in min of meer begrijpelijke plooien, het is nu ook niet zo dat je met een David Lynch-kluit in het riet wordt gestuurd.
Verhaaltechnisch zijn er dus kosten aan, visueel en auditief zit alles lekker snor. Net als in ‘Baby Driver’ kan je hier je hart en trommelvlies ophalen aan een zorgvuldig geserveerde soundtrack. Die in ‘Atomic Blonde’ haalde al zijn lekkers uit de jaren tachtig, je kan dus ongegeneerd met een nektapijtpruik naar de zaal afzakken. En je mag ook een neonlamp meebrengen, want op die sfeerlichten besparen Leitch en co ook niet. Op het geweld dus ook niet: met als orgelpunt dé actiescène van het jaar waarin Theron een brutale uithoudingsslag houdt met haar opponenten in een lijzige flat. Niet voor doetjes, watjes of zesjarigen, maar vanuit cinematografisch standpunt pure ambiance. En dat kan eigenlijk van de volledige film worden gezegd. Verstand op nul en glijden maar … je kent het wel.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.