Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

• 
• Regisseur: William Oldroyd
• Cast: Florence Pugh, Cosmo Jarvis, Paul Hilton, Naomi Ackie
• Genre: Drama
• Duur: 89 minuten
• Releasedatum DVD: 15-08-2017
• Distributeur DVD: Remain In Light

Bekijk de cover van de film "Lady Macbeth"

Vrouwen. Ze hebben het niet altijd onder de markt. Zelfs Wonder Woman ligt onder kritisch vuur van overpotente macho James Cameron. Ter compensatie mogen vrouwen In Saudi-Arabië vanaf volgend jaar eindelijk het verkeer onveilig maken nu ze daar toestemming gekregen om met de auto te rijden. Ja, dat mocht daar nog niet. Straf.  

Zo, met deze intro hebben we de flauwiteiten achter de rug, tijd om het te hebben over de serieuze zaken van de dag. Zoals daar zijn: tekst en uitleg bij het heel serieuze ‘Lady MacBeth’ waarin de hegemonie van de man en de ondergeschikte positie van de vrouw als een gewet mes diep in de psyche weet door te dringen. Meer zo omdat William Oldroyd in zijn langspeeldebuut een filmische klasse etaleert die terecht applaus afdwingt. Oldroyd haalde specerijen bij de uit 1865 stammende novelle ‘Lady Macbeth Of The Mtsenk District’ van de Rus Nikolai Leskov. Oubolligheid troef denk je misschien, maar neen. Oldroyd adapteerde Leskovs verhaal als een tijdloos drama dat dicht aanleunt bij wat helaas nog steeds waarheid is in heel wat culturen waarin vrouwen enkel maar onderdanig mogen zijn.

De piepjonge Katherine (een ijzersterke Florence Pugh) is door haar familie uitgehuwelijkt aan de koele en liefdeloze Alexander, die bovendien twee keer zo oud is als zij. Daar er in die tijd nog geen roddelboekjes, snapchats en webshops bestonden (sorry, we gingen het serieus houden) had Katherine ook geen mogelijkheden om aan haar hemeltergende huwelijk met een man waar ze niet van houdt te ontsnappen. En Alexander houdt ook niet van haar. Integendeel: hij verbiedt haar om het huis te verlaten, en hij wil zelfs niet eens met haar vrijen. Nog liever kiest hij voor zelfbevrediging terwijl zij stokstijf naakt in de kamer staat met haar gezicht naar de muur. En als Alexander niet in de buurt is, ziet zijn vader het als dagtaak om Katherine voortdurend te kleineren. 

Toch gaat Katherine niet in hoekje zitten mokken. Integendeel. Elke vernedering die ze ondergaat, sterkt haar in haar stil verzet. Bovendien blijkt dat ze helemaal geen snapchathops nodig had, want van zodra man en schoonvader van huis zijn, begint ze een geheime relatie met een stalknecht. Die relatie maakt van Katherine een bevrijde vrouw en zet een plot in werking waarin haar oerinstincten de bovenhand nemen en waarin ze zich uiteindelijk – voor zover mogelijk – nog gruwelijker gaat gedragen dan Alexander en zijn vader. Wat van ‘Lady Macbeth’ eensklaps een heel andere film maakt.

Het is niet toevallig dat in de bovenstaande paragrafen de regie van Oldroyd en de fascinerende vertolking van Pugh wordt geprezen. De film bevat heel wat statische stillevens, en behalve arty farty te zijn, dienen die het verhaal. Pugh acteert voor het merendeel van de film puur met haar lichaamshouding, en die houding zegt vaak meer dan duizend woorden. Dat maakt van ‘Lady Macbeth’ een film waarin alle overtollige sfeermakerijen zijn weggestript en alleen de essentie overblijft. Wat meteen ook het strakke tempo van de prent verklaart. 

Dat Oldroyd en Pugh er aanvankelijk in slagen om de de verveling van Katherine hoogstaand cinematografisch in te kleuren is zelfs een echte tour de force te noemen. En Katherines switch van slachtoffer naar dader zorgt voor gegarandeerd kippenvel. Of de clue van de film nu is dat een getergde vrouw zich tot het niveau van een man verlaagt eens ze daar de kans toe krijgt, is een kort door de bocht conclusie. Oldroyds stomp in de maag is eerder dat ieder mens tot ongefilterde gruwelijkheden in staat is, en er geen graten inziet om over lijken te gaan. Grote kans dat Jef Vermassen fan is.