Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De met zijn zoon Owen geschreven en positief onthaalde roman ‘Sleeping Beauties’, twee nieuwe Netflix-releases en een buitenproportioneel succesvolle filmversie van het eerste deel van ‘It’ … allemaal zagen ze het levenslicht in 2017, een echt boerenjaar voor Stephen King. Toch zat er een scheve voor in de geploegde akker: de verfilming van ‘The Dark Tower’ bleek een slag in het water. Alhoewel verfilming misschien het juiste woord niet is. Een serie van acht boeken waarvan er sommige delen tegen de duizend pagina’s aanschurken op het scherm gooien met een speelduur van 95 minuten lijkt een schier onmogelijke zaak. Inspired by the works of Stephen King lijkt waarheidsgetrouwer te zijn dan based on the works of Stephen King.

Dat er überhaupt een film gekomen is van ‘The Dark Tower’ is al een mirakel op zich. Kings universum is eigenlijk onverfilmbaar. Het is een mengelmoes van western, fantasy, sciencefiction, middeleeuwse saga en horror die zich over meerdere werelden en tijden uitspreidt. Met als constante de speurtocht naar de zwarte toren door scherpschutter Roland Deschain, een queeste waarbij hij de man in het zwart Walter moet zien te verschalken. Misschien dat dit universum zich laat adapteren in een omvangrijke televisiereeks, binnen de contouren van het biosformaat bots je echter tegen de limieten van de tijd. Tenzij je heel wat personages en gebeurtenissen wegsnijdt.

De eerste die zich aan een verfilming waagde was J.J. Abrams. Hij was toen nog geen gerespecteerd regisseur – ‘Star Trek’, ‘Super 8’ en ‘The Force Awakens’ waren er nog niet – maar een televisiemaker die vooral met ‘Lost’ een ardente schare volgers had weten te vergaren. Abrams vond echter nooit de juiste manier om Kings titanenwerk te adapteren en liet het project uiteindelijk los. In 2010 ontfermde Ron Howard zich over ‘The Dark Tower’. Zijn plan: een filmtrilogie in combinatie met een televisiereeks. De eerste film kreeg als geprojecteerde releasedatum mei 2013 mee. Javier Bardem en Viggo Mortensen waren favoriet om de beide hoofdrollen te vertolken. Gaandeweg bleek echter dat het kostenplaatje te duur was en de geldschieters lieten weten op zoek te gaan naar ofwel coproducenten of een koper om de rechten over te nemen. Waarop het ambitieuze plan uiteindelijk werd afgeblazen. Uiteindelijk kregen Scandinaviërs Nikolaj Arcel (‘A Royal Affair’) en Anders Thomas Jensen (‘Adam’s Apples’) de kans om een adaptatie op poten te zetten, zij het met een uitgedund kostenplaatje.

Wat er uit de bus kwam is op zijn zachtst gezegd bizar en tegendraads. ‘The Dark Tower’ is immers geen adaptatie van een van de boeken, maar poot de twee hoofdpersonages neer in een wereld die chronologisch pas na de boeken van King Komt. Vraag is wie je daarmee bereikt: wie de boeken niet heeft gelezen zal zich vertwijfeld in het haar krabben, wie ze van voor en naar achter en van links naar rechts kent zal nodeloos zoeken naar favoriete momenten. Wat volgt is mossel noch vis, dat grote kans maakt om te stranden als gefaald experiment. Al is de franchise nog niet officieel dood verklaard: een allesoverkoepelende tv-adaptatie behoort nog steeds tot de mogelijkheden en zelfs een directe filmsequel is nog niet volledig van de baan. Een herbronning lijkt sowieso nodig. Filmisch kregen de personages van Roland en Walter weliswaar kleur en vorm door respectievelijk Idris Elba en Matthew McConaughey, de vraag is vooral wat er hierna mee gebeurt. De kans dat dit tweetal zich wil of kan verbinden aan een langlopend en complex project lijkt toch eerder klein.

Toch is niet alles kommer en kwel: tot op zekere hoogte is het filmische startblokschot van ‘The Dark Tower’ zeker interessant. Arcel houdt regiematig de touwtjes al bij al strak in handen, en het heen-en-weergespring tussen de verschillende werelden in een cyclisch tijdsframe puilt uit van het potentieel. Het is aan de makers om uit Kings fantasymeesterwerk net die ingrediënten te plukken waarmee ze verder kunnen/mogen bouwen. Wie fan is van Kings fantasierijke meta-magnum opus doet er in elk geval goed aan de blu-rayuitvoering aan te schaffen. De extra’s slaan immers verschillende bruggen tussen Kings romans en de film, en die kruisbestuiving maakt ‘The Dark Tower’ relevanter dan wanneer je hem zonder tierlantijntjes in een vanilleversie bekijkt. 

Simon Couwens