Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De regisserende broers Josh en Benny Safdie zijn trouw aan hun titelwoorden. Ze beloven je een ‘Good Time’ en je krijgt die ook. Zij het niet op een manier die je misschien verwacht. ‘Good Time’ is hier immers dialect voor de tijd waarmee een gevangenisstraf wordt verminderd wegens goed gedrag. Een omschrijving die als gegoten zit in wat een volbloed misdaaddrama is. Een waarin weliswaar plaats is voor humor, maar waarin toch vooral de uitzichtloosheid en tragiek primeert. Wat meteen ook de reden is waarom deze prent als pitch zowat het midden houdt tussen Martin Scorseses ‘After Hours’ en Sidney Lumets ‘Dog Day Afternoon’. Al heeft ‘Good Times’ in de eerste plaats een eigen stem en smoel.

Connie Nikas (Robert Pattinson) is een crimineel die met onkiese zaken als bankovervallen zijn dagen en nachen vult. Zijn jongere broer Nick (coregisseur Peter Safdie) heeft een mentale beperking en zat al in menig koekoeksnest. Connie heeft het allerbeste met zijn Nick voor, maar de beslissingen die hij neemt zijn niet altijd de meest slimme. Hem betrekken bij een bankoverval bijvoorbeeld. Of naderhand proberen Nick te bevrijden uit een ziekenhuis waarin hij verzeilde na een vechtpartij in de gevangenis. Connies queeste om Nick uit het ziekenhuis te halen is alvast de start van een dolle nacht gekleurd door nogal wat opmerkelijke ontmoetingen en personages.

Josh en Benny Safdie lieten zich in 2014 opmerken met het rauwe straatdrama ‘Heaven Knows What’. Robert Pattinson was zo onder de indruk van die film dat hij beide broers liet weten dolgraag met hen te willen samenwerken. Waarop ze hem uitnodigden voor een babbel en samen ‘Good Time’ op poten zetten. De rol van Connie werd speciaal voor Pattinson geschreven, en een groot deel van de plot is gebaseerd op de gevangenisdagboeken van Buddy Duress. Deze Duress is een acteur met wie ze al samenwerkten in ‘Heaven Knows What’ en intussen al ruim acht keer tijd achter de tralies heeft doorgebracht voor hoofdzakelijk drugsgerelateerde misdrijven. Toen hij ‘Heaven Knows What’ opnam was hij zelfs officieel voortvluchtig. Duress is hier trouwens opnieuw van de partij in een rol waarvoor hij ongegeneerd uit zijn eigen wilde leven kan putten.

Wie na het zien van ‘Good Time’ Pattinson nog altijd vereenzelvigt met Eward Cullen uit de ‘Twilight’-reeks moet trouwens dringend op detoxicificerende anticynismecursus. Pattinson kruipt hier immers heel sterk in de huid van een ‘outlaw’ die zich uit broederliefde in de nesten werkt. En het is niet de eerste keer dat de jonge Brit positief opvalt. Ook in onder meer ‘The Rover’ en ‘The Lost City Of Z’ liet Pattinson zien dat er een grote brok acteergraniet in hem schuilgaat. En die wordt hier meermaals netjes tot ontploffing gebracht.

De naturalistische aanpak van de Safdiebroers is een andere reden waarom ‘Good Time’ werkt en scoort. Het jachtige verhaal zit ingebed in een adrenalinerush die helder en overzichtelijk blijft en steeds ademruimte biedt. Al zou je dat afgaand op de drukke technoscore van Oneohtrix Point Never misschien niet altijd zeggen. Mooi is alvast dat de persoonlijke visie van de broers constant zichtbaar is: zo is de coda waarmee de eindgeneriek uitwaait is een mooie en zelfs ontroerende vondst. Het is te hopen dat de Safdies die eigen insteek niet verliezen mochten ze de kans krijgen om een bigbudgetproject te draaien na de positieve buzz rond en goede ontvangst van ‘Good Time’. En wat een mooie rol ook voor Benny Safdie eigenlijk, die hier zowel coregisseur, acteur, comonteur en cogeluidsman is. Uitkijken in de cast mag je trouwens ook nog doen naar Barkhad Abdi (‘Captain Phillips’), de debuterende Taliah Webster en een zoals altijd solide Jennifer Jason Leigh.

Simon Couwens