Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Femme Fatale
Twee jaar na financiële tegenvaller ‘Mission To Mars’, doet De Palma zijn status van de Amerikaanse Hitchcock alle eer aan met ‘Femme Fatale’, een briljant opgebouwde thriller, bogend op een goed doorwrocht en origineel verhaal.
Laure Ash (Rebecca Romijn-Stamos) is een bedriegster in hart en nieren. Wanneer ze tijdens een minutieus voorbereide overval haar collega-overvallers oplicht en er zelf met de diamanten vandoor gaat, neemt ze de identiteit aan van een jonge vrouw, die zopas zelfmoord pleegde. Zeven jaar later is ze getrouwd met ambassadeur Bruce Watts (Peter Coyote) en wordt ze door de in een artistiek dal verzonken fotograaf Nicholas Bardo (Antonio Banderas) op de gevoelige plaat vastgelegd. Dat deze foto’s de oorzaak zullen zijn van een mysterieus web van moord en verraad, had Bardo nooit kunnen vermoeden.
Niet alleen pakt De Palma in ‘Femme Fatale’ uit met ijzingwekkend langzaam geregisseerde thrillerscènes, ook stond hij in voor het knappe scenario, waarin vooral elementen als verraad, dubbelspel en lotsbestemming centraal staan. De prent vangt aan met een geniaal georchestreerde diamantenroof op de tonen van een herwerkte versie van Ravels ‘Bolero’. Deze scène, plaatsvindend tegen de achtergrond van het openingsgala van het prestigieuze filmfestival van Cannes, is een ware lust voor het oog en het beste bewijs dat De Palma het op z’n oude dag nog steeds in de vingers heeft. De femme fatale van dienst is de vooral van leeghoofdige blockbusters als ‘X-Men’ en ‘The Punisher’ bekende Rebecca Romijn-Stamos, die haar opmerkelijke vertolking als Laure Ash tot op heden nergens kon evenaren. Ook Antonio Banderas zet één van zijn meest interessante karakters neer en doet dit op ijzersterke wijze.
‘Femme Fatale’ is een vrij experimentele film, die voor de doorsnee filmkijker beslist te wanordelijk zal overkomen. Toch valt op - zeker bij meerdere visies - hoe sterk De Palma’s film in elkaar zit en hoe hij niets aan het toeval overlaat om elke plotwending aannemelijk te laten overkomen. Helemaal in het begin van ‘Femme Fatale’ kijkt Rebecca Romijn-Stamos naar ‘Double Idemnity’. Het is fantastisch hoe De Palma gedurende zijn volledige prent linken legt naar de klassieker van Billy Wilder. Net geen meesterwerk, maar beslist één van ’s mans beste wapenfeiten to date. Kippenvelcinema van begin tot eind!