Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Mon Crime
Van alle markten thuis, die François Ozon. Zelfs op een Ertvelds handtassenkraam had hij zich ongetwijfeld uit de slag weten te trekken. Getuige zijn speelse drieëntwintigste langspeler, die je kan zien en smaken als een krokante amuse-gueule binnen een oeuvre waar eerder plaats was voor van alles en nog wat: melodrama, gewoon drama, Hitcockiaanse spanning, Fassbinderiaanse filosofie, metafysica, historiek, humor, muziek en nog veel, veel meer.
Elk jaar wat nieuws, en voor elk wat wils: dat is zowat de drijfkracht van de heel productieve Ozon. Bij 'Mon Crime' kan je in elk geval knus onderuitzakken zonder jezelf een intelligente je ne sais quoi te moeten aanmeten. Een frisse plons in een vermakelijke in het Frankrijk van de jaren dertig gesitueerde komedie zal je deel zijn. Die volgens Ozon knipogen bevat naar het oeuvre van Jean Renoir, Ernst Lubitsch en Frank Capra.
De mosterdpitten voor 'Mon Crime' haalde hij uit het gelijknamige uit 1934 stammende toneelstuk van Georges Berr en Louis Verneuil. Een stuk dat eerder al als inspiratie diende voor 'True Confession' en 'Cross My Heart' uit respectievelijk 1937 en 1944, twee Amerikaanse ietwat door de vergetelheid opgeslokte adaptaties. Ozon brengt het stuk als het ware terug thuis, zich duidelijk smikkelend en smullend amuserend. Wat het gewillige publiek ook kan doen als het dat wil.
'Mon Crime' is een geestige ode aan vrouwelijke charme, manipulatie en daadkracht. Op het voorplan: de dames Madeleine Verdier (Nadia Tereszkiewicz) en Pauline Mauléon (Rebecca Marder). Samenwonend in een armtierig appartement waarvan ze de nauwelijks de huur kunnen betalen, en hopend op een kans die hen in de beau monde kan katapulteren. Madeleine probeert het te maken als actrice, maar op de doorbraak blijft het wachten. Een producent die haar belooft een rol te kunnen geven blijkt een vunzige viespeuk te zijn, en wanneer die dood in zijn villa wordt aangetroffen kort nadat Madeleine bij hem was langsgegaan wordt zij als dader aangewezen. De onschuldige Madeleine besluit het spel mee te spelen en de moord op te biechten. Slim gezien, daar Pauline haar zo kan verdedigen. En die trekt voluit de kaart van arme vrouwen in een rijke mannenwereld om Madeleine vrij te krijgen. Waarop beide zich als een gevierde actrice en succesvolle advocate plots in de hogere maatschappelijke echelons mogen bewegen. Tot plots de echte dader van de moord op de stoep staat.
Diepgravend entertainment is 'Mon Crime' niet te noemen, maar de ondeugende joie de vivre volstaat om monkelend anderhalf uur mee te drijven. De reconstructie van de jaren dertig werd door Ozon bewust op zijn Amerikaans verheerlijkt, daarmee de zoetekoekinsteek van de prent vlot naar de elf laten gaand. En ook de cast krijgt carte blanche om voluit screwball te gaan: naast de beide hoofdroldames komen ook Isabelle Huppert, Dany Boon, André Dussolier, Fabrice Luchini en Olivier Broche in vol ornaat langs om hun dialogen en witzen in snelletaalstaccato de vrije loop te laten.
Mon Crime steekt zijn theatraliteit niet onder stoelen of banken, en die bewuste stijlkeuze draagt bij tot de speelse ondeugendheid van een prent die tijdloze onderwerpen door een amusante farcieuze molen haalt. Met een hagelslagfijne moordkomedie als resultaat.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.