Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Saltburn
Een film die garen spint bij het oplikken van menstruatiebloed en spermabadwater … een beetje controverse kan nooit kwaad, moet Emerald Fennell andermaal hebben gedacht. Niet de eerste keer – vandaar het woord andermaal – daar ze in haar televisiereeks 'Killing Eve' en haar langspeeldebuut 'Promising Young Woman' ook al de tongen op elkaar kreeg.
Altijd fijn voor de moraal van het verhaal die controverse, al rijdt Fennell geen foutloos parcours met 'Saltburn'. Dat komt hoofdzakelijk omdat de prent – zeker naar de slotakkoorden toe – eerder arbitrair superficieel dan narratief logisch in elkaar haakt. Wat tot plotgaten uit de ‘ach komaan’-categorie leidt, al vallen die kronkels tot op zekere hoogte te verklaren daar het ik-personage niet altijd de waarheid vertelt – of die pas gradueel prijsgeeft.
Daarnaast is 'Saltburn' bij momenten te hoogdravend voor zijn eigen goed: Fennell wil iets te duidelijk shockeren en schofferen in wat tegelijkertijd een satire, zwarte komedie en psychologische thriller blieft te zijn. Waardoor het geheel tonaal meermaals botst. Edoch, goed nieuws komt vaak ook in het midden van stukken leesvoer: stilistisch rockt 'Saltburn' als de neten, en alleen daarom al is het fijn om met graagte en plezier twee uur en tien minuten bij de voorbeeldige les te blijven.
Met 'Saltburn' krijg je inkijk in het leven van de rijkeluizen. De echte rijkeluizen. Zij die uit poepsjiekgefortuneerde families komen en in landhuizen wonen. Of zoals de kapitaalkrachtige en zelfingenomen zoon des huizes hier bijna achteloos opwerpt: Evelyn Waugh baseerde heel wat van zijn boeken op onze familie. Je krijgt in 'Saltburn'' dus een fikse vitrioolscheut Waugh, en ook de Patricia Highsmith van 'The Talented Mr. Ripley' is niet veraf. De zoon des huizes Felix (Jacob Elordi) flaneert rond op de universiteit van Oxford. Waar hij in het vizier komt van de van gewone komaf zijnde Victor (Barry Keoghan, eens te meer in volle creepy freaky modus), die meermaals obsessief laat optekenen dat hij Felix graag ziet zonder er daarom echt op verliefd te zijn. Doordringen in zijn entourage wordt het levensdoel van Victor, en de deur zwaait wagenwijd open wanneer Felix hem na het academiejaar uitnodigt om de zomer bij hem door te brengen op het ouderlijk landgoed Saltburn. Waar gaandeweg blijkt dat de geperverteerde zotten daar het moeten afleggen tegen de indringer die nog het grootste aarsgat van allemaal blijkt te zijn. Waardoor je eigenlijk toch medelijden mag hebben met de arme rijken. Tonale botsingen, ze kwamen dertien zinnen eerder al aan bod.
Naast Keoghan en Elordi is het uitkijken naar geestige vertolkingen van Rosamund Pike, Richard E. Grant en Alison Oliver als madre, padre en zussemus familias en naar het landgoed zelf. Geen set, maar een volwaardig echt bestaand historisch landhuis. Het in de buurt van Northamptonshire gelegen Drayton House om precies te zijn, waarvan de eerste steen ergens in de jaren 1300 werd gelegd. Een huis dat voorheen nog nooit als locatie in een film werd gebruikt en dat waarschijnlijk ook niet meer zal doen daar de erfgenamen/eigenaars nogal beschermend zijn naar hun eigendom en privacy toe. Maar hier krijgt het eeuwenoverschrijdend bouwsel dus een geilvlammende plek in de donkere zon. Een zon waarin een sluitende satire eerder een vilein stuk exploitatie blijkt te zijn en een naar de keel grijpende splinterbom een amusante spielerei. Schizo-gezellig.
© Cinevision.be/nl
Niets uit deze publicatie mag op welke wijze dan ook worden overgenomen zonder voorafgaande schriftelijke (per e-mail of brief) toestemming van de verantwoordelijke uitgever.