Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Finding Nemo
‘Finding Nemo’ deed vanaf zijn openingsweekend in Amerika heel wat kassa’s rinkelen en beloofde wel eens de beste Pixar-film tot op heden te worden. De hoge verwachtingen werden niet ingelost, hoewel ‘Finding Nemo’ toch nog voldoende inhoud heeft om vrijblijvend amusant te zijn.
Nemo (Alexander Gould) is een anemoonvisje, die gebukt gaat onder de strenge bescherming van zijn overbezorgde vader (Albert Brooks). Wanneer Nemo voor de eerste maal naar school gaat, beginnen de problemen. Nemo wordt gevangen genomen door een duiker, waardoor zijn vader een impulsieve paniekaanval krijgt om zijn zoon te bevrijden. Op zijn tocht ontmoet hij de babbelzieke Dory (Ellen DeGeneres), die hem helpt op zijn zoekavontuur. ‘Finding Nemo’ bevat enkele heel leuke personages, maar weet maar weinig echt grappige momenten te herbergen. De film moet het hoofdzakelijk hebben van de verschillende randpersonages, waarvan de helft simpelweg niet overtuigend zijn. Ergeren doen we ons vooral aan de Australische schildpad of de krijsende meeuwen. Tot het betere soort horen dan weer de oorlogsveteraan Gill (Willem Dafoe), een zanclus met een rijpe levensvisie. De manier waarop Dafoe alleen met zijn stem zijn personage een extra dimensie geeft is zonder meer het hoogtepunt van de film. Ook grappig is de korte verschijning van poetsvis Jacques, een rechtstreekse verwijzing naar ’s werelds meest bekende zeearcheoloog Cousteau. Ellen DeGeneres heeft een leuke rol om in te spreken, maar haar voortdurend geratel begint naargelang de film vordert wel meer op de zenuwen te werken.
‘Finding Nemo’ is enorm knap gemaakt, maar laat het globaal gezien wat afweten wat het verhaal betreft. Voor de Nederlandse versie deed men ook een beroep op een schare bekende Vlamingen met als meest markante namen Uytterhoeven, Vanoudenhoven en Mortier als het haaiendrietal. Niet slecht, maar er had veel meer in kunnen zitten!