Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Flicka
Robert Redford sprak ertegen in ‘The Horse Whisperer’, Tobey Maguire en Viggo Mortensen raceten ermee in respectievelijke ‘Seabiscuit’ en ‘Hidalgo’ én Dakota Fanning zorgde ervoor in ‘Dreamer’; paarden zijn al regelmatig spilfiguren geweest in bekende Hollywoodproducties. Aan dat lijstje mag nu ook ‘Flicka’ toegevoegd worden, een ietwat melodramatisch en voorspelbaar coming of age-verhaaltje.
Katie (Alison Lohman) is een typische tiener; school staat niet meteen bovenaan haar interesselijstje en met haar gedachten zit ze vooral bij de familieranch. Als ze toevallig een wild paard aantreft, is ze vastbesloten het naar haar hand te zetten. Dit tot tegenzin van haar vader, die van mening is dat ze het paard onmogelijk kan houden. Katie wil koste wat het kost aan haar vader bewijzen dat ze wel degelijk in staat is een dier naar behoren op te voeden.
Alle clichés passeren de revue en de film is dan ook te voorspelbaar voor z’n eigen goed. We hebben niets tegen dergelijke tussendoortjes, maar bij ‘Flicka’ valt vooral de luiheid van de makers op. Nergens doen ze enige moeite om aan de film een ietwat verrassende of originele wending mee te geven en meermaals bewandelt de film dezelfde paadjes als al z’n (betere) genrevoorgangers. Hierdoor wordt de prent na een tijdje niet alleen langdradig, maar ook zorgt dit ervoor dat het verhaaltje nergens écht ontroert. Bij momenten voel je als kijker wel waar de makers het allemaal iets emotioneler bedoelen, maar door het veel te beredeneerde kopieer- en plakwerk kan je onmogelijk meeleven met het geheel.
Aan de acteurs zal het nochtans niet gelegen hebben. Alison Lohman, enkele jaren geleden schitterend in ‘Matchstick Men’, is een dijk van een actrice en dat bewijst ze ook hier weer. Zelfs als ze gestalte geeft aan een iets te oppervlakkig en leeg personage weet ze nog steeds te overtuigen. Hetzelfde, maar in iets mindere mate, kan gezegd worden van Maria Bello, die in ‘Flicka’ de moederrol voor haar rekening neemt. ‘Flicka’ is braaf, platgereden en schaamteloos vertier. Slecht kan je de film niet noemen, maar het is allemaal zo gewoontjes.