Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Anno 2004 kruipt Brits steracteur Jude Law in de huid van ‘Alfie’, een remake van de gelijknamige tragikomedie uit 1966, waarin Michael Caine gestalte gaf aan de egocentrische, tot moraal besef komende gentlemenversierder. De versie met Caine werd een immens succes, was toen beslist een gewaagde onderneming en promootte zelfs het cockney-dialect. Deze nieuwe adaptatie van het klassieke theaterstuk van Bill Naughton is veeleer een weinig vernieuwende, edoch eindeloos charmante en luchtige schets, bogend op een uitmuntende hoofdrolspeler en de stijlvolle regie van Charles Shyer.

Alfie (Jude Law) is een echte womanizer; hij trekt van het ene bed naar het andere en lijkt wel nooit een blauwtje te lopen. Wanneer hij echter de vriendin (Nia Long) van z’n beste makker (Omar Epps) zwanger maakt, komt hij tot inkeer en beseft hij dat z’n losbandige leven hem zuur zal opbreken. Hij besluit zich te verontschuldigen bij enkele van z’n ex-lieven en hoopt zich bij één van hen te settelen.

Wat ‘Alfie’ anders maakt dan de verschillende, non-stop aanstormende romantische komedies is de rechtstreekse confrontatie met het publiek. Zo kijkt Alfie de helft van de tijd in de camera terwijl hij z’n bedenkingen aan de kijker meedeelt - deze techniek is niet nieuw, maar zal door menig filmkijker niet gesmaakt worden. Het eerste uur puilt uit van energieke, blitse momentjes en heerlijk geschreven monologen. Nooit doen er zich voorspelbare of afgezaagde gags voor, maar heerst er wel een swingend sfeertje, waardoor we als toeschouwer grijnzend genieten. In het tweede deel kent de film een tamelijk radicale, dramatische ommekeer om uiteindelijk te eindigen met een ietwat voorspelbare en onnodige zedenles.

Dat ‘Alfie’ echter over de hele lijn genietbaar blijft, is volledig te danken aan de voortreffelijke vertolking van Jude Law, die met z’n chique kostuum, roze hemd, goudblond haar en halfopgerookte sigaret de verpersoonlijking is van de ultieme verleider. Law amuseert zich zichtbaar en weet zich dan ook tijdens enkele onvermijdelijke scenariodipjes moeiteloos staande te houden. Nia Long, Jane Krakowski, Susan Sarandon en vooral Sienna Miller en Marisa Tomei zijn overtuigend als z’n voornaamste liefjes. ‘Alfie’ is zo’n typisch voorbeeld van een klassieker, die absoluut geen remake nodig had. Maar nu hij er toch is, kunnen we er beslist plezier aan beleven!

Peter Janssens