Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

“We slaan er ons wel doorheen”, zegt Martin Daeleman (Ben Van Ostade) iets over halfweg van ‘Happy Together’, de tweede film in de tweede reeks van de door VTM geproduceerde Faits Divers-titels. Spilfiguur Martin is een man met status. Dat vertaalt zich in een succesvolle job, een chique wagen, een kast van een villa en bovenal een gelukkig gezin - met twee kinderen (een jongen en een meisje) en een beeldige vrouw voldoet Martin zelfs aan het ideaalbeeld. Maar onder die schone schijn en onder die kapitalistische en materialistische deklaag schuilt een man van simpele komaf, die zich in korte tijd heeft opgewerkt in de wereld van de beau monde, die hem langzaam, maar zeker de rug dreigt toe te keren. Martin blijft hoopvol (en ijzingwekkend kalm) als hij van de ene dag op de andere een hoop poen kwijtspeelt omdat z’n financiële relatie een oplichter bleek, als hij vervolgens z’n job verliest en als hij tot slot overgekwalificeerd blijkt, waardoor hij niet in staat is een nieuwe, gelijkaardige functie te bemachtigen. Maar de status, die wil hij niet verliezen. Martin is het immers gewend geraakt om in luxe te leven. Het is niet hemzelf, maar zijn omgeving (en zijn vele bezittingen) die hem maken tot de man die hij is.

Regisseur Geoffrey Enthoven, maker van het beloftevolle ‘Les Enfants De L’Amour’ en de aanstekelijke follow-up ‘Vidange Perdue’, vertoefde duidelijk in een cynische bui toen hij zijn kind een naam moest geven. ‘Happy Together’ (de titel had niet meer ironisch kunnen zijn!) toont ons al van bij de start waar Martins neerwaartse spiraal heengaat. In de eerste minuten zien we een man met een geweer in aanslag. De onheilspellende klankband van Tom ‘Lalalover’ Kestens voorspelt weinig goeds. Wat hem tot die situatie gedreven heeft, krijgen we te zien in de negentig volgende minuten, die niet altijd even geloofwaardig zijn (het scenario rammelt af en toe), maar wel de juiste sfeer herbergen. Maar dat een happy end uitgesloten is, wordt snel duidelijk. En zo geschiedde. De choquerende finale is - zeker naar Vlaamse maatstaven - verontrustender en getuigend van meer lef dan wat we gemiddeld in een Amerikaanse film te zien krijgen.

Ben Van Ostade schittert als rijkeluis; met een zorgvuldig getimed spel van verdrongen emoties weet hij zijn onsympathiek personage toch interessant te maken (we leven met hem mee, maar toch weer niet). De gladde advocatenrol voor Kurt Rogiers en de femme fatale van Sandrine André zijn ongelukkigere (lees: clichématigere) castings, maar gelukkig is er ook nog de revelerende Bien De Moor als Martins echtgenote. Maar nog straffer dan het acteerwerk is Enthovens camerawerk, dat de kijker klinisch en claustrofobisch aan de stoel nagelt. ‘Happy Together’ heeft zo zijn schoonheidsfoutjes, maar dit is een Vlaamse film met ballen. En dat is toch al heel wat.

Peter Janssens