Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
De Hel Van Tanger
‘De Hel Van Tanger’ is inmiddels het derde project uit de door Jan Verheyen opgestarte fait divers-reeks, een serie Vlaamse films, die oorspronkelijk bedoeld waren voor televisie maar tot nu steeds goed genoeg bevonden werden om in de bioscoop uit te brengen. Net als voorgangers ‘Verlengd Weekend’ en ‘Dennis Van Rita’, wordt het succes van ‘De Hel Van Tanger’ gekenmerkt door bekende namen voor en achter de camera.
De film vertelt het waar gebeurde verhaal van Pierre Stukken - in de film werd z’n naam veranderd in Marcel Van Loock (Filip Peeters) - die samen met z’n collega-buschauffeur (Axel Daeseleire) aan de Marokkaanse grens betrapt wordt met 350 kilogram hasj verstopt in een verborgen gedeelte van de bus. Marcel is onschuldig en gaat er meteen van uit dat z’n rechtzaak een formaliteit is, zeker wanneer hij eigenhandig de echte schuldige aan de politie uitgeleverd heeft. Toch worden hij en z’n collega veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Marcels wereld stort in, hij moet zich in leven proberen te houden op één van ’s werelds meest mensonterende plaatsen terwijl z’n familie er aan het thuisfront alles aandoet om ‘m terug naar België te krijgen.
In het regiestoeltje zetelt Frank Van Mechelen, die ons vorig jaar nog trakteerde op de uitstekende thriller ‘De Indringer’. Van Mechelen is een goed regisseur, maar toch kan hij de verschillende valkuilen niet vermijden. Z’n nieuwste film bulkt van de clichés; de portrettering van de gevangenis, de faliekante ontsnappingspoging, de duels op de koer, … we hebben het allemaal al eerder én beter gezien in genregenoten als ‘The Shawshank Redemption’ of ‘Midnight Express’. Vooral deze laatste blijkt, mede door z’n thema, een belangrijke inspiratiebron voor Van Mechelen en co. Ook de personages zijn, met uitzondering van de spilfiguur, nauwelijks uitgewerkt. De traditionele karikaturen - de behulpzame ancien, de incorrecte cipier, de tegenwerkende minister - maken ook hier hun opwachting, waardoor het niettemin waar gebeurde verhaal toch aan geloofwaardigheid inboet.
De enige reden waarom je deze prent best bekijkt, is de briljante vertolking van Filip Peeters, die op z’n eentje deze film grotendeels draaiende weet te houden. Je ziet hem evolueren van een vreugdevolle levensgenieter tot een verbitterd man. Alleen nog maar z’n mimiek maakt het overtuigend. Z’n imposante acteerprestatie zorgt er tevens voor dat de andere castleden - Axel Daeseleire, Els Olaerts, Warre Borgmans - volledig in zijn schaduw staan.