Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Hitman
Het verhaal van ‘Hitman’ vertoont opvallend veel gelijkenissen met ‘The Bourne Identity’: een geheime organisatie keert zich tegen één van z’n in het uiterste geheim getrainde killers, waardoor deze laatste op de vlucht moet om z’n eigen hachje te redden. Onderweg kruist een vrouw zijn pad, die hem niet alleen kan helpen om wraak te nemen op diegenen die hem er inluisden, maar die er ook in slaagt zijn hart te ontdooien.
‘Hitman’, gebaseerd op de gelijknamige computergames, mag dan al op een plot teren die uitstekend als actie- en stuntwerkkapstok kan dienen, toch komt het verhaal nooit tot leven en bevatten de diverse achtervolgingen, schietpartijen en vechtduels geen greintje originaliteit. Het was sowieso al een beetje koffiedik kijken wat Frans regisseur Xavier Gens met het bronmateriaal zou aanvangen. Gens is bij ons weinig meer dan een nobele onbekende en een snelle blik op ’s mans carrière leerde ons dat hij medio jaren negentig als assistent-regisseur optrad bij Van Damme-vehiks als ‘Maximum Risk’ en ‘Double Team’. Geen strakke referenties, als je ’t ons vraagt, en dat uit zich dan ook in de vaak knullig ingeblikte actiesequensen, die ons nooit naar het puntje van de stoel weten te loodsen en zelfs na een tijdje eerder op onze geeuw- en lachspieren werken.
Ook het kiezen van een hoofdrolspeler heeft heel wat voeten in de aarde gekend. Lange tijd is Vin Diesel in de running geweest en het project was zelfs al in pre-productie met de robuuste ster uit ‘Pitch Black’ en ‘The Fast And The Furious’, maar het lange werk aan z’n nieuwste sciencefictionepos ‘Babylon A.D.’ verhinderde hem en op het einde van de rit trad hij enkel nog op als producent. Uiteindelijk ging de rol van kaalhoofdige killer naar Timothy Olyphant, laatst nog aan het werk te zien als ‘bad guy’ in ‘Die Hard 4.0’ en love interest van Jennifer Garner in ‘Catch And Release’. Een gewaagde keuze, maar achteraf bekeken kwijt hij zich meer dan behoorlijk van zijn taak. Enige karakteruitwerking hoef je niet te verwachten en Olyphant legt ook geen enkele nuance in z’n vertolking, maar de film heeft ook nergens de pretentie meer te willen zijn dan een aaneenschakeling van spannende en actievolle scènes. Ook al hadden die er onder toeziend oog van een meer getalenteerd filmer beslist beter uitgezien.
Fans van de spelletjes kunnen zich misschien nog amuseren met het tellen van de referenties, maar anderen zullen zich al snel storen aan de lege personages en dito verhaalwendingen. Missman!