Tegenwoordig geraakt blijkbaar iedereen aan subsidies om een film te draaien. Één van de lucky ones is Rob Zombie, frontman van de metalband White Zombie. Zijn ‘House Of 1000 Corpses’ wordt nu al een culthit genoemd, voor ons is het niet meer dan klinkklare, schandalig slechte onzin. Zombie kroop voor deze naar eigen zeggen ode aan ‘The Texas Chainsaw Massacre’ en Romero’s ‘Dead’-trilogie in de pen voor het scenario, stond zelf achter de camera en sloeg opnieuw aan het componeren voor de soundtrack. De loeiharde metalsound bonkt nog uren na, waardoor terugkijken op deze film niets anders oplevert dan een confrontatie met een koppijnpilletje.
Het verhaal is onsamenhangend en erg onduidelijk. Alle clichés van het genre worden achtereenvolgens afgehaspeld: vier jonge mensen verdwalen, een verlaten tankstation met een sinistere eigenaar, … Alles valt wel samen te vatten, maar de uitwerking laat zeer te wensen over. Niet alleen verdwijnen er steeds mensen er komen ook steeds weer onbekende personages bij. Aan alle geopende plotgaten wordt nergens antwoord geboden. ‘House Of 1000 Corpses’ is een wanproduct, point finale!