Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Mooie, wat zeggen we, wondermooie plaatjes. Maar we worden er warm noch koud van. In ‘Lust, Caution’ schiet regisseur Ang Lee, die zeven jaar na ‘Crouching Tiger, Hidden Dragon’ terug naar zijn heimat trekt, wondermooie plaatjes, maar de voeling met de nochtans getormenteerde personages ontbreekt volledig. Het opzet is nochtans razend interessant. Een jong meisje (Wei Tang) sluit zich aan bij het verzet en krijgt de taak om meneer Yi (Tony Leung) - een vooraanstaand man, die zich terecht door alles en iedereen bedreigd voelt - te verleiden en hem in de val te laten lopen.

Stof genoeg voor een spannende oorlogsthriller en het eerste deel kiest Lee dan ook voor een langzame, maar meeslepende opbouw (de voorbereidingen van het ‘team’ worstelen zich een weg tot onder je huid!). Je wordt meegevoerd op de prachtige tocht doorheen het mid-oorlogse Shanghai en raakt betoverd door de knappe setting en het gevoel van authenticiteit. Wat ‘Lust, Caution’ er echter van weerhoudt om het meesterwerk-status te bereiken, is z’n verhaal. De plot is weliswaar zeer interessant, maar ze is niet gelaagd genoeg om de lange speelduur te rechtvaardigen; deze zwoele genrefilm klokt af op een ruime tweeënhalf uur. De opbouw is grandioos, maar iets over halfweg verdwijnt plots alle vaart en focust Lee zijn camera op de sensuele relatie tussen Wong en Yi. En daarin gaat hij heel ver.

De Oscarwinnende regisseur van ‘Brokeback Mountain’ viel op het Filmfestival van Venetië dan wel in de prijzen, in zijn thuisland (en ook in Amerika) kon hij op pakken minder bijval rekenen. Iedereen viel over hetzelfde: de seksscènes. In z’n slotact schotelt Lee ons drie (korte) vrijpartijen voor, die - laat ons een kat een kat noemen - weinig verhullend zijn. Ons probleem is echter niet zozeer dat hij weinig aan de fantasie overlaat (we zagen dit immers al in andere films en soms nog explicieter), maar wel dat ze tamelijk gratuit aanvoelen. Wie ooit de term functioneel naakt uitgevonden heeft, bedoelde daar wellicht iets anders mee dan de diverse standjes die Lee op pelliculle vastlegt (inderdaad, het heeft iets van een Cirque Du Soleil-voorstelling, maar dan op bed!).

Na een pijnlijk slepend halfuur herpakt Lee zich met een aangrijpende finale, maar door z’n klinische benadering ben je er niet ondersteboven van. Jammer, want Tony Leung en debutante Wei Tang zijn goed op dreef, de sfeer zit al van bij de openingsscène raak en de score van Alexandre Desplat is een, nu ja, lust voor het oor. ‘Lust, Caution’, waarin Lee gevoelig de twee tegenstelling ‘lust’ en ‘voorzichtigheid’ tegenover elkaar afweegt, is een staaltje verbluffende mooifilmerij. Maar de emotionele klik komt er nooit.

Peter Janssens