Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Messengers
De broertjes Pang bulken onmiskenbaar van het talent en dat is ook Amerika niet ontgaan. Zo komt het dat de tweeling uit Hong Kong, gekend voor hun immer prachtige kleurenpalet, voor de eerste keer geen Aziatische film maar een uitgesproken Amerikaanse horrorfilm presenteert.
In ‘The Messengers’ neemt de familie Solomon zijn intrek in een boerderij in the middle of nowhere, maar al gauw blijkt dat er meer aan de hand is met het landgoed en er zowaar ‘iets’ in de kelder zit. Krijgen we dan een hoogstaand spookverhaal met spanning en paniek? Het ware leuk geweest, maar het komt er maar half uit. Opvallend is dat de Pangs dramatisch weinig aandacht hebben besteed aan het script. De lat in filmland mag dan soms bijzonder laag liggen, maar dit is niets meer dan een schreeuwerige opeenstapeling van clichés. Het is zelfs ronduit pijnlijk om te zien hoe de gulzig gedregde brokken prefabverhaal onophoudelijk vervelen. Een potentieel interessante film verzinkt hierdoor onverbiddelijk in de poel der middelmatige films.
De jolige effecten liggen er misschien iets te dik op, maar mogen zeker worden gezien en staan garant voor enkele huiveringwekkende momenten. De wederom knappe kleuren, gekoppeld aan de piekfijn getimede geluidseffecten, creëren de juiste sfeer. Grauwe monsters en heftige actie zorgen voor vaart, terwijl ook de interactie tussen de acteurs en hun individuele vertolking zeker degelijk te noemen is.
Waarom er dan in ’s hemelsnaam zo een wankele structuur op poten is gezet om al dit lekkers te kaderen? Daar hebben we het raden naar. Ronduit flauwe wendingen halen de film helemaal onderuit en de vele fouten maken er het slot niet mooier op. Aan het einde is alle sympathie die enkele opmerkelijke shots hadden losgeweekt zelfs ruimschoots opgesoupeerd. Door deze film kunnen we niet minder dan teleurgesteld zijn. Of hij nu geproduceerd is door Sam Raimi of niet, dit is een heel erg muffe vertoning.