Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Metal: A Headbanger's Journey
Wie aan heavy metal denkt, denkt doorgaans aan veel lawaai. De loeiharde gitaren, de doorgaans satanische teksten, de lederen outfits, de oorbellen, de opvallende kapsels, het hoort er allemaal bij en het wordt er vaak in één adem mee uitgesproken. Sam Dunn, van jongs af aan zelf een verwoede fan van het genre, toont ons in ‘Metal: A Headbanger’s Journey’ dat je alles met twee maten en gewichten moet benaderen. Zelfs heavy metal.
Het genre is onder te verdelen in ontelbaar veel subthema’s - na het zoveelste lijstje per onderverdeling waren we echt de tel kwijt - en allen hebben ze wel hun eigen specifieke eigenschappen. Maar deze sympathieke documentaire doet wel meer dan ons louter informeren. Hij brengt ons aan het lachen met hilarische opmerkingen van fans, maar hij shockeert ons tegelijkertijd met de stelling van de frontman van een Noorse black metal groep. Die laatste beweerde immers dat hij honderd procent achter enkele kerkbranden stond en dat hij vond dat alle kerken in de wereld het verdienden om platgebrand te worden. Het is ergens wel fascinerend dat een muzikant deze stelling zomaar te koop gooit, aangezien dit werkelijk geen voorbeeld kan zijn voor eender wie. Maar in plaats van daar dieper op in te gaan, blijft het echter bij enkele van die achteraf bekeken loze stellingen. Ze dienen om ons te shockeren - wat deels ook wel werkt - maar er wordt eigenlijk niets mee gedaan.
En dat is ook meteen ons voornaamste bezwaar aan deze weinig objectieve documentaire. We hebben een beetje te veel het gevoel dat maker Sam Dunn zelf een te grote fan is en op zijn tocht het ene muzikale orgasme na het andere beleefde. En ja, het is af en toe wel fun om te zien wat voor een egotripper Alice Cooper is of hoe ’n sympathieke peer Ronnie James Dio is, hoewel die zelfs met drie verschillende groepen in diverse metal-lijstjes opduikt. ‘Metal: A Headbanger’s Journey’ is waarschijnlijk alleen maar weggelegd voor liefhebbers van het genre. Al vrezen we een beetje dat het voor hen dan weer een beetje te oppervlakkig zal zijn.