Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Apocalypto
Een grote beschaving kan niet van buitenaf worden overwonnen, als zij zich niet al van binnenuit heeft vernietigd. Met deze quote opent ‘Apocalypto’, het nieuwe controversiële opus van acteur-regisseur Mel Gibson. Net als bij z’n vorige prent, de controversiële Jezus-verfilming ‘The Passion Of The Christ’, neemt de Oscarwinnende cineast opnieuw plaats achter de camera en laat hij het acteerwerk dit keer zelfs over aan nobele onbekenden. Bovendien is ook in ‘Apocalypto’ de voertaal geen Engels, maar wordt er naar analogie met het thema een oude Maya-taal gesproken. Werken met onbekende acteurs vraagt altijd een groter risico, maar Gibsons oog voor talent blijkt onmiskenbaar. Niet dat alle leden van de uitgebreide cast imposante vertolkingen neerzetten, maar een combinatie van een indrukwekkende uitstraling en dito kostumering, enkele leuke dialogen en toepasselijk geacteerde scènes zorgen voor een overtuigend, realistisch geheel.
Maar ‘Apocalypto’ is veel meer dan zomaar een acteursfilm. Gibsons regiewerk is namelijk weinig minder dan briljant en z’n beeldvoering is een lust voor het oog. Maar Gibson blijft trouw aan z’n bekende stokpaardjes en dus schuwt hij ook dit keer de gruwel niet. Laat ons echter vooral niet overdrijven: ja, in ‘Apocalypto’ worden mensen levend verbrand, hersenpannen gespietst, harten uitgerukt en koppen afgehakt, maar toch voelt het niet aan als pure exploitatiecinema. Alle dienen ze een hoger doel.
Het verhaal vormt niettemin de achillespees van de film. Het scenario laat zich duidelijk opdelen in drie segmenten; in de proloog maken we kennis met het vreedzame Mayadorpje en in het erg lange middenstuk zien we hoe datzelfde dorpje wordt aangevallen door een naburige Mayastam om vervolgens gedwongen te worden een lange wandeling te ondernemen richting de stad. In de razend spannende finale ten slotte zien we hoe het hoofdpersonage moet afrekenen met een klein dozijn op wraak beluste achtervolgers.
Al deze delen gaan uiteraard gepaard met visueel verbluffend camerawerk en opwindende plotwendingen - de portrettering van de stad oogt fenomenaal en de oversteekscène is een nagelbijter van formaat - maar als we helemaal eerlijk zijn, geven we toe dat het verhaal veeleer aan de oppervlakte blijft dobberen en af en toe terugvalt op de voorspelbare, clichématige toevalligheden (de onderwater geboorte, bijvoorbeeld). Maar goed, ‘Apocalypto’ afschrijven omwille van het scenario zou getuigen van een wel erg beperkte visie. Mel Gibson is niet geïnteresseerd in het vertellen van uitgewerkte verhalen, als wel in het filmen van epische beschouwingen van beroemde legendes of historische beschavingen. En daarin is Gibson een haast onovertroffen meester.