Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Iedereen heeft z’n verslaving. De ene raakt in de zevende hemel bij de smaak van chocolade, terwijl de andere in volledige extase vertoeft na een stevige lurk aan een sigaret of - voor fanatici die het zich kunnen permitteren - een Cubaanse sigaar. Maar er zijn ook minder dagdagelijkse dingen waaraan een mens verslaafd kan raken. Moorden, bijvoorbeeld. In ‘Mr. Brooks’, een sluwe en clevere thriller waarin niet één maar vier killers moeiteloos door elkaar bewegen, lusten ze er alleszins wel pap van.

Centrale figuur is Earl Brooks (Kevin Costner), een invloedrijk zakenman, die z'n gezin - hij is gelukkig getrouwd en vader van een studerende dochter - op de eerste plaats zet. Nochtans is dat niet altijd even gemakkelijk. Door z'n alter ego Marshall (een uitzinnige William Hurt) wordt hij namelijk aangepord om de grens der misdaad regelmatig te overschrijden. Z'n methode is simpel: hij kiest enkele nietsvermoedende slachtoffers to be uit, bereidt het tot in de puntjes voor en slaat z'n slag. Op het moment dat hij ermee wil kappen, wordt hij echter betrapt. Een amateur-fotograaf heeft foto’s, die bewijzen dat Brooks een vermoord koppel naar het hiernamaals 9millimeterde. Als de businesstycoon annex charismatische killer er ook nog eens achterkomt dat een vastberaden politieagente hem op de hielen zit, wordt het tijd om maatregelen te nemen.

Origineel, gedurfd en misdadig grappig; zo zou je ‘Mr. Brooks’ nog het best kunnen omschrijven. Regisseur Bruce A. Evans is geen grote naam - z'n regiedebuut ‘Kuffs’ dateert al van 1992 en sindsdien draaide hij geen enkele andere film - maar wel bewijst hij zich een slim scenarist. Het script van ‘Mr. Brooks’ is voortreffelijk opgebouwd en de bochten die het verhaal neemt, mogen dan af en toe de wenkbrauwen doen fronsen, ze zijn heerlijk morbide en getuigen van een fikse dosis creativiteit. Niets is wat het lijkt in deze thriller, die eigenlijk nog het meest van al twijfelt of hij mensen wil doen sidderen of aan het lachen brengen. Op een sporadische actiescène na - de shootout in de gang boogt op een meesterlijke choreografie - gebeurt er dan ook niet zoveel in ‘Mr. Brooks’ en zijn het vooral de geinige terzijdes van de hoofdpersonages die centraal staan.

Sinds Kevin Costner al geruime tijd komaf probeert te maken met z'n actie-imago van medio jaren negentig heeft hij geen echte hit meer gescoord en het zou kunnen dat z'n duivels grappige en cynisch onderkoelde prestatie in ‘Mr. Brooks’ daar geen verandering in zal brengen. Niet alleen Costner levert één van z’n betere prestaties, ook William Hurt amuseert zich kostelijk en zelfs nieuwkomer Dane Cook bewijst iets in z'n mars te hebben. In de vrouwelijke hoek is het uitkijken naar Demi Moore, die haar gekende tics nog eens van stal haalt. Geen slechte prestatie, hoor, maar net omdat ze zo gewoontjes is, valt ze een beetje uit de toon. Maar dat verandert niets aan de klasse van deze whydunit. ‘Mr. Brooks’ grijpt je vanaf de eerste minuut bij de kladden laat je niet meer los tot de strakke en verrassende finale.

Peter Janssens