Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Assassination Of Jesse James By The Coward Robert Ford
Kom achteraf alvast niet klagen dat je van tevoren al wist hoe de film ging aflopen. ‘The Assassination Of Jesse James By The Coward Robert Ford’ - jawel, een heuse mondvol - windt er namelijk al in z’n zeer uitgebreide titel geen doekjes om. Gaat hiermee dan de spanning verloren? Niet echt, want al snel wordt duidelijk dat cineast Andrew Dominik (zeven jaren streken voorbij sinds z’n verdienstelijke debuut ‘Chopper’) niet geïnteresseerd is in het creëren van suspense, als wel in het waarheidsgetrouw afbeelden van de legendarische westernfiguur Jesse James (weergaloos vertolkt door Brad Pitt), die meer bleek dan een vat vol overvallen.
We maken kennis met hem en zijn gang ten tijde van hun laatste overval. Net op dat moment maakt ook een nieuw ‘lid’ zijn opwachting: Robert Ford (Casey Affleck). Wat volgt, is een interessante analyse hoe adoratie uitmondt in haat, jaloezie, ontreddering, of moeten we zeggen desillusie?
In deze karakterstudie - liefhebbers van de betere western, waarin shootouts en coole bonenvretende bad guys de meest iconische oneliners mogen debiteren, zoeken beter hun heil elders - gaat een puike prent schuil, maar cineast Dominik slaagt er desondanks nooit helemaal in om de kijker op zijn hand te krijgen. Daarvoor legt hij het tempo namelijk een tikkeltje te traag en na een goed uur slaat de bewondering voor ’s mans indrukwekkende visuele stijl en de hypnotiserende, maar bloedmooie door Nick Cave gecomponeerde soundtrack om in een oefening in geduld. Een oefening die - gelet op je verwachtingen - afstevent op teleurstelling of voldoening. De feeërieke beeldcomposities, lijzige vertelstijl en belerende voice-over roepen daarbij echo’s op aan het werk van Terrence Malick.
Brad Pitt zag zich voor z’n bewonderenswaardige prestatie bekroond als beste acteur op het Filmfestival van Venetië, al is het vooral de jonge Casey Affleck (de getalenteerde broer van, die ook in ‘Gone Baby Gone’ zijn talent mocht etaleren) met de pluimen gaat lopen. Pitt dreigt zich immers hier en daar te verliezen in een geforceerde lachpartij (die Jesse James blijkt bij momenten een echte lolbroek!), terwijl Affleck steeds onopvallend, maar tegelijkertijd zo ópvallend, op de achtergrond blijft. ‘The Assassination Of Jesse James By The Coward Robert Ford’ is een lange zit en meer dan tweeënhalf uur vergt deze film inspanning. Of die inspanning beloond wordt, verschilt van kijker tot kijker. Een cultklassieker is geboren.