Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
El Orfanato
De beste horror speelt zich af tussen de oren. Zowel die van de kijker als van de personages. Als je ons niet gelooft, vraag het dan maar aan Laura (Belén Rueda), een voormalig weeskind dat op haar 37ste samen met haar gezin - haar man Carlos (Fernando Cayo) en haar zoontje Simon (Roger Princep) - terugkeert naar het weeshuis waar ze het gros van haar jeugd doorbracht. De reden van de rentree: ze wil het weeshuis heropenen om alzo kansarme kinderen te helpen. Maar eenmaal ter plaatse begint haar eigen zoontje rare gedragingen te vertonen; hij prevelt over onzichtbare vriendjes en aan zijn vreemde spelletjes zijn geen touw vast te knopen. Tijdens de heropening van het weeshuis verdwijnt hij plots.
Wat volgt, is een gedreven zoektocht van een getormenteerde moeder, die haar zoon niet begreep. Of niet wilde begrijpen. Haar speurzin leidt haar niet verder dan de krakende trappen en piepende deuren van het weeshuis, waar het antwoord zich volgens haar moet schuilhouden. ‘El Orfanato’ is het regiedebuut van de Spaanse videoclipfilmer Juan Antonio Bayana, de nieuwe protegé van producent Guillermo Del Toro, wiens stempel heel goed voelbaar is in dit spannende verhaal, waarin andermaal fictie en realiteit minutieus in elkaar vervlochten zijn. Maar gelukkig echoot in de geheimzinnige gangen en donkere kamers van dit weeshuis vooral de Del Toro van ‘The Devil’s Backbone’ (nog altijd beter dan het over het paard getilde ‘Pan’s Labyrinth’), wat zich vertaalt in thema’s als denkbeeldige vriendjes en spoken uit het verleden.
De beklijvende setting is niet nieuw - het landhuis uit het gelijkaardige ‘The Others’ kan makkelijk van dezelfde architect zijn - maar de spannende sfeerschepping is efficiënt en het kloppende hart van de film verovert stilaan dat van de kijker. Dit is namelijk een psychologische horrorthriller, die net zozeer mikt op het verstand (hoe zit het mysterie in elkaar?) als op het hart (de uitkomst van het mysterie zelf). Dat de ultieme plottwist rekent op enige suspension of disbelief is onvermijdelijk, maar wie bereid is om mee te gaan in het verhaal, zal zich daar niet aan storen. Dat Bayana een potentieel sterk eindshot verknoeit door er een ietwat melige epiloog aan vast te knopen, willen we hem zelfs ook nog vergeven. ‘El Orfanato’ is intelligent gemaakt, nagelbijtend spannend (de scène met het medium, vertolkt door Geraldine Chaplin) en kent een waardig slot. Wij bleven alvast niet verweesd achter.