Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Parijs. De Franse lichtstad wordt beschouwd als één van de mooiste ter wereld en toegegeven, elk fotoalbum van een familielid die een bezoekje heeft gebracht aan de pittoreske hoofdstad probeert je daar keer op keer van te overtuigen. Parijs is de stad van bezienswaardigheden als de Eiffeltoren, Montmartre, de Notre-Dame en Tour Montparnasse - locaties die in ‘Paris’ subtiel aan bod komen - maar het is tevens dé stad van de romantiek. De plaats van dromen en verlangens, waar een continue sfeer van hoop en weemoed, en van geluk en ongeluk waart.

‘Paris’, de nieuwste van ‘L’Auberge Espagnole’-cineast Cédric Klapisch, is niet alleen een ode aan z’n betoverende locatie uit de titel, het is tevens een ode aan het leven, aan de liefde en aan de vele, door verschillende levensmotto’s gedreven karakters die de stad bevolken en ze kleur geven. Zoals het een echte mozaïekvertelling betaamt, heeft geen enkel personage de hoofdrol, maar fungeren ze allemaal als aangevers van elkaar. Ze zijn kleine schakeltjes in een groter geheel, een geheel dat sprankelt en vol levensvreugde afstevent op een einde, dat geen einde is. ‘Paris’ is een greep uit het leven van zijn vele karakters, die alle verdrinken in hun eigen problemen.

Zo maken we kennis met een hartpatiënt (Romain Duris) - een dertiger! - wiens leven stilaan op z’n eind loopt, zijn zus (Juliette Binoche) die als alleenstaande moeder van drie kinderen voor hem wil zorgen, een marktkramer (Albert Dupontel) die moeilijk over de relatie met z’n ex heen raakt, een universiteitsprofessor (Fabrice Luchini) die vlindertjes voelt kriebelen voor een ravissante studente en diens broer (François Cluzet), een vooraanstaand architect die ervan droomt om papa te worden.

Dit zijn maar enkele van de vele figuren die in ‘Paris’ de revue passeren. Deze mooie tranche de vie, waarin humor en tragiek twee uur lang hand in hand gaan, doet je gniffelen (de oude prof die als een puber te werk gaat!) en betokkelt de gevoelige snaren (het gevoel van weemoed op Duris’ feestje), maar laat je uiteindelijke achter met een kanjer van een cliché: maak iets van je leven, voor het te laat is. Dat deze melige boodschap van ‘Paris’ toch geen prekerig melodrama maakt, heeft alles te maken met de fijnzinnige aanpak van regisseur Klapisch, die de Franse hoofdstad voorstelt als een smeltkroes van culturen, overtuigingen, belevenissen en geschiedenis. Een hele boterham, die maakt dat niet alle verhaallijnen even grondig uitgespit zijn, maar wel stuk voor stuk ondergedompeld zijn in waarachtigheid en ware schoonheid. Mooi.

Peter Janssens