Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

“Ik weet niet waar de mensen zich het meest aan storen: aan het vele geld dat ik verdien, of aan de manier waarop ik het in sneltempo over de balk gooi”, aldus een uitspraak van Françoise Quoirez. In 1954 mat ze zich het pseudoniem Françoise Sagan aan en debuteerde ze op slechts 18-jarige leeftijd met ‘Bonjour Tristesse’, een wereldwijde controversiële succesroman, waarin haar geliefkoosde thema’s - de beau monde in een wereld van cynisme, nutteloosheid en onverschilligheid - reeds vroeg doorsijpelden.

De biografie ‘Sagan’ vertoont echter weinig interesse in de carrière van de roemruchte Franse schrijfster en zoomt in op haar bewogen privéleven dat al even buitensporig is als dat van de hoofdpersonages in haar literaire verzinsels. Niet toevallig waren die sterk beïnvloed door haar omgeving en haar eigen plaats in de wereld. We ontmoeten Sagan als een levenslustige, maar kritische vrouw, die weet wat ze wil en vooral wanneer ze het wil; zo keert ze een signeersessie, en hopen fans, de rug toe als een reporter vragen stelt die haar niet zinnen of als ze opeens zin heeft om naar een optreden van Billie Holiday te gaan. Ze spendeerde fortuinen aan casinotafels, alcohol en cocaïne, maar toch kwam ze steeds weer op haar pootjes terecht. Ze trouwde ‘slechts’ tweemaal in haar leven (maar veel meer liefdespartners passeerden de revue) en kreeg een zoon met wie ze tot haar dood in 2004 in ruzie lag.

‘Sagan’ was oorspronkelijk opgevat als miniserie van een ruime drie uur, maar het finale product bleek zo sterk dat producer Luc Besson hem prompt liet herwerken tot een speelfilm van een uurtje minder. Een jammerlijke beslissing zowaar, want hierdoor krijgen de vele personages geen seconde ademruimte en beperkt het eerste uur zich tot een fragmentarische opsomming van enkele sleutelmomenten uit Sagans leven (haar autocrash en daaropvolgende coma, haar ontmoeting met Robert Westhoff). Sagan leert op korte tijd veel volk kennen, en het duurt eventjes vooraleer we er zelf achter zijn wie wie is.

Halverwege kent de film een kentering; zo snel als het eerste deel is, zo traag het tweede. De tempowissel is abrupt, maar tegelijk ook nodig. Het gaat plots allemaal niet meer zo jachtig vooruit (wie zien Sagan aftakelen en haar mood swings worden met de jaren wisselvalliger), maar dat laat regisseuse Diane Kurys wel toe om van het hoofdpersonage meer te maken dan een som van haar avonturen. De alles en iedereen overstijgende vertolking van Sylvie Testud (die met haar griezelig overtuigende transformatie Marion ‘La Vie En Rose’ Cotillard naar de kroon steekt) maakt het af.

Peter Janssens