Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Shall We Dance?
‘Shall We Dansu’, de Japanse instant klassieker waarop deze nieuwe Amerikaanse dansprent gebaseerd is, sleepte in 1996 maar liefst alle belangrijke filmprijzen in de wacht en ging aan de haal met dertien prestigieuze Japanse Oscars. Negen jaar na dato heeft ook de Hollywoodindustrie dit succesverhaal opgepikt, besloten ze de regie in handen te geven van de getalenteerde Peter Chelsom en wisten ze een op papier publiekstrekkende cast te vergaren.
‘Shall We Dance’ vertelt het verhaal van de overwerkte advocaat John Clark (Richard Gere), die een modaal leventje leidt met z’n vrouw Beverly (Susan Sarandon) en z’n twee kinderen. Wanneer hij op een dag de danseres Paulina (Jennifer Lopez) driest uit het venstertje van een dansschool ziet staren, besluit hij eens een kijkje te gaan nemen. Voor hij het goed en wel beseft is hij ingeschreven in een acht weken durende cursus. John besluit thuis niets te vertellen, maar Beverly merkt dat haar man opnieuw plezier in het leven krijgt. Ze vermoedt dat hij een maîtresse heeft en huurt een privé-detective in.
Peter Chelsom was eerder verantwoordelijk voor één van de meest charmante romantische komedies aller tijden, het mierzoete ‘Serendipity’, en dat merk je ook aan ’s mans regiewerk voor deze ‘Shall We Dance’. Deze niettemin tamelijk oppervlakkige softromantische film straalt een onweerstaanbare charme uit, die ons bij momenten zelfs deed vergeten wat voor een lamentabele actrice Jennifer Lopez wel is. Haar vertolking als de door allerlei privé-problemen geteisterde danseres is waarschijnlijk het voorlopige dieptepunt in haar weinig opzienbarende carrière. Richard Gere en Susan Sarandon leveren daarentegen prima acteerwerk; de scènes die de twee wereldsterren met elkaar delen knetteren oprecht.
‘Shall We Dance’ kent heus enkele leuke momentjes - de danslessen onder leiding van Miss Mitzi, het onderzoek van de privé-detective en zelfs de danswedstrijd wist bij ons een glimlach tevoorschijn te toveren - maar voelt in z’n geheel te plat en conventioneel om echt indruk na te laten. Zo zijn ook de dialogen van een vrij laag niveau en is het verhaaltje veel te voorspelbaar. Hoe charmant dit filmpje bij momenten ook is, als hij ons nergens echt weet te verrassen vinden we dit toch een gemiste kans!