Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wat als? Die vraag stelt iedereen zich wel een keertje; als het een beetje minder goed gaat, als de genomen beslissing toch een verkeerde blijkt te zijn, als een mens wil dagdromen, er zijn ontelbare keren dat die twee magische woordjes in de gedachtegangen van het leeuwendeel van de samenleving opduiken. Zo doken deze woorden niet zo lang geleden ook op in de creatieve hersenspinselen van Picha, de illustere Belgische tekenfilmer, die vooral bekendheid vergaarde met de culthit ‘Tarzoon’. Picha vroeg zich af hoe het verhaal van Sneeuwwitje verder zou gaan, nadat de prins en zijn klein naïef appelbijtertje samen een lange en gelukkige toekomst tegemoet gingen. Het antwoord krijgen we in ‘Sneeuwwitje, De F***** Sequel’.

De basisplot is eigenlijk heel simpel: de prins droomt er al een hele tijd van om z’n multifunctioneel toverstafje in het magisch plekje van Sneeuwwitje te steken, maar vooraleer hij daaraan kan beginnen, moet hij opboksen tegen een hitsige, aartslelijke fee, die het liefst van al zelf op dat toverstokje wil rijden. Om zijn huwelijk met Sneeuwwitje naar de knoppen te helpen, creëert ze een heuse sprookjeswereld en brengt ze de prins meermaals in verleiding met figuren als De Schone Slaapster en Assepoesje, die haar twee borsten de toepasselijke namen Hansje en Grietje toebedeelde. De prins gaat mentaal ten onder aan de situatie en roept de hulp in van vrienden des huizes, de zeven verticaal minder bedeelden, die de nog minder bedeelden met zweepslagen bewerken tijdens hun dwangarbeid in de diamantmijnen.

Jawel, ‘Sneeuwwitje, De Sequel’ laat geen spaander heel van de sprookjeswereld en naast de eerder vermelde personages, maken ook Klein Duimpje en de Reus hun opwachting, alsook Bambi, wiens moeder opnieuw om het leven komt. Ook de dwergen hebben andere namen - Fuckme, Horny en Erectie zijn de drie aanvoerders - en worden ditmaal geportretteerd als een groepje viespeuken, die het liefst van al één voor één Sneeuwwitje zouden willen bespringen en al snel tot masturberen overgaan als ze oog in oog staan met Assepoesje - het welbekende wandelliedje (‘Hey, ho, hey ho’) krijgt bovendien ook een hilarische update.

Pas op: we horen het u al denken, een hele hoop vulgariteiten en perverse ideeën maken nog altijd geen goede film. En daar knelt dan ook het schoentje. Tuurlijk slaan we aan het lachen bij de verbale discussies tussen pakweg Assepoesje en de boze heks, die elkaar respectievelijk uitmaken voor droge mummiepruim of omhooggevallen Poolse kuistrut, maar tegelijkertijd fronsen we onze wenkbrauwen als we getuige zijn van een niet geheel geslaagde seksscène tussen de heks en de droomprins. Ook hebben we problemen met de afloop van het verhaaltje. Na een hele hoop al dan niet gratuite geinigheiden, besluit Picha het geheel plotseling met een potsierlijke levensles én pleidooi voor monogamie. Misschien halen we er meer uit dan er in feite inzit, maar de finale vonden we alleszins veel te prekerig.

Peter Janssens