Zoeken

Something's Gotta Give

  • Cinevision.be/nl quoteert Something's Gotta Give met een 2/5
  • Regisseur: Nancy Meyers
  • Cast: Jack Nicholson, Diane Keaton, Keanu Reeves, Amanda Peet
  • Genre: Romantische komedie
  • Duur: 128 minuten
  • Releasedatum: 03-03-2004
  • DVD: 04-08-2004
  • Distributeur: Warner Bros
  • DVD: Warner HV
Bekijk de cover van de film "Something's Gotta Give"

Harry Sanborn (Jack Nicholson) is een 63-jarige rokkenjager, eigenaar van meer dan tien succesvolle firma’s en nooit getrouwd. Zijn nieuwste vlam is de jonge Marin (Amanda Peet), met wie hij er voor een weekend opuit trekt naar het vakantiehuis van Marins moeder, de beroemde toneelschrijfster Erica Barry (Diane Keaton). Daar aangekomen blijkt dat niet alleen Harry en Marin, maar ook Erica en haar zus Zoe (Frances McDormand) aanwezig zijn. Wanneer Harry na een potje dollen met Marin een hartaanval krijgt, wordt hij opgevangen door de 36-jarige dokter Julian (Keanu Reeves), die op zijn beurt een oogje heeft op Erica. Tussen alle uitspattingen door, lijken de twee tegenpolen Harry en Erica het toch goed met elkaar te kunnen vinden.

Nancy Meyers is na ‘The Parent Trap’ en ‘What Women Want’ nog maar aan haar derde film toe. Haar scenario houdt het midden tussen humor en dramatiek, maar weet op beide fronten niet echt te overtuigen. Lachen doen we slechts sporadisch en dan alleen maar met de voortreffelijke, edoch weinig vernieuwende vertolking van Jack Nicholson. Hij alleen weet deze film nog wat staande te houden, maar valt evenwel terug op oude stokpaardjes, karakteristieke acteerwijzen en voorspelbare grimassen. Het klikt niet zo met Diane Keaton, die zich in een haast tien minuten durende huilscène zwaar bezondigt aan een staaltje overacting. Bijrollen zijn weggelegd voor Keanu Reeves (zijn ‘Matrix’-bril verstandig thuisgelaten!), Amanda Peet en Frances McDormand, die wel een heel ondankbare onopvallende rol krijgt.

‘Something’s Gotta Give’ is een verlate valentijnsfilm, bogend op een lang uitgesponnen verhaal met vele oninteressante zijsprongen en een ongelukkige ‘finale’ in het tot de verbeelding sprekende Parijs. Toegegeven: de prent wordt nooit overdreven melig, maar houdt er op zijn beurt wel enkele tenenkrommende huilerige scènes op na. Nancy Meyers wil blijkbaar benadrukken dat ook 60-plussers nog in de mode zijn, want ook zij doen een beroep op de messenger-romantiek. Een ongelukkige mengeling tussen oubollig en modern.

Peter Janssens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray