Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Toen George Lucas meer dan dertig jaar geleden de eerste hand legde aan wat toen nog een tot floppen gedoemd sciencefictionfilmpje was, stond hij - zonder het zelf te beseffen - aan de wieg van een nieuw imperium. Zijn levenswerk, dat hem sinds 1977 nooit helemaal heeft losgelaten. Al was het maar omdat hij naast de zesdelige filmserie ook op de speelgoedmarkt niet onbetuigd bleef en via poppetjes, kunstlightsabers tot zelfs bordspellen (o.a. Monopoly en Risk) binnendrong in de harten van veel jonge filmfans.

De grens tussen filmfranchise en commerciemachine is doorheen de jaren dan ook meer en meer vervaagd en Lucas heeft zich altijd een beter zakenman dan filmmaker bewezen. Zo ook weer met ‘Star Wars: The Clone Wars’, de eerste geanimeerde ‘Star Wars’-film en voorbode van de aangekondigde honderddelige tv-reeks. Lucas kroop dan wel niet opnieuw zelf in het regiestoeltje, het scenario is andermaal van zijn hand. En dat merk je. De dialogen klinken even kunstmatig als de personages ogen - de hoekige tekenstructuur maakt het afstandelijk en kil - en de grapjes beperken zich tot een kinderachtig niveau.

Opvallend wel dat het verhaal zo opgesteld is dat je maar weinig van de overige delen gezien moet hebben om te kunnen volgen. Vanaf de start werpen Lucas en regisseur Dave Filoni ons in de heersende kloonoorlog en zijn we getuige van Obi-Wans en Anakins strijd om zich staande te houden tegen een leger, bestaande uit droids, tanks en ander schietgraag lekkers. Die strijd duurt in wezen anderhalf uur - de volledige lengte van de film - en omvat, met uitzondering van de ruime nevenplot rond de ontvoering van de zoon van Jabba The Hutt, het gehele scenario. Veel gebeurt er dus niet, en is het vooral voor de meer jeugdige kijker smullen geblazen van de prachtige visuals en knap georchestreerde ruimteballetten die aan een sneltempo over het scherm razen.

Naar diepgang hoef je niet te zoeken, en zelfs knipogen naar de films zijn er amper bij; integendeel, de film introduceert een nieuw personage (een padawan voor Anakin), die noch in episode twee en drie van de films - de periode waartussen dit verhaal speelt - aanwezig was. Dat maakt dat ‘Star Wars: The Clone Wars’, ondanks de supervisie van founding father George Lucas en de aanwezigheid van de bekende hoofdpersonages, nooit als een echte ‘Star Wars’-film aanvoelt. Zelfs John Williams, verantwoordelijk voor alle legendarische muziekstukjes die de films nog een sprankje extra magie bezorgden, is niet meer van de partij; hij werd vervangen door de onbekende Kevin Kiner en van de traditionele (en legendarische) openingsmars is ook geen sprake meer. Een leuk oogsnoepje voor een kroost tot twaalf jaar, dat wel, maar een film om de ‘Star Wars’-mythologie nieuw leven in te blazen? Verre van. Died this franchise has.

Peter Janssens