Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Sunshine
Danny Boyle houdt van sfeer. Of je z’n films nu goed of slecht vindt, het valt moeilijk te ontkennen dat de man houdt van lange trackingshots en wisselende camerastandpunten, waarbij je als kijker al dan niet meegezogen wordt in de wondere wereld van drugsverslaafden (‘Trainspotting’), tweederangs criminelen (‘A Life Less Ordinary’), zombies op snelle voet (’28 Days Later’) of kleine jongetjes met een eindeloze fantasie (‘Millions’). Bovendien is de Britse filmvisionair ook een genrehopper. Horrors, thrillers, drama’s en zelfs familiefilms mochten er al aan geloven, dus nu was het alweer de beurt aan iets anders, namelijk sciencefiction. ‘Sunshine’ houdt het midden tussen de viscerale horror van ‘Alien’, de filosofie van ‘Solaris’ (al is de queeste van de hoofdpersonages minder abstract) en de structuur van ’28 Days Later’.
In ‘Sunshine’, waarin een team eropuit wordt gestuurd om de stervende zon te redden, kiest Boyle voor een langzame, maar interessante opbouw, die de kijker toelaat kennis te maken met de verschillende personages en de nauwkeurig ingevulde setting. De trage shots van het ruimteschip en de zeer lijzige start tarten misschien het uithoudingsvermogen van de ongeduldige filmkijker, maar na een klein uurtje worden ook zij beloond. Vanaf dan schiet de film onherroepelijk uit z’n cocon en wordt de kijker murw geslagen met explosies en inwendige spanning. Bovendien gaan ook de buitenshots - waarin de zon logischerwijs één van de hoofdrollen speelt - gepaard met een oog voor detail en realisme.
Scenarist Alex Garland, die eerder al Boyle’s ‘The Beach’ en ’28 Days Later’ pende, kiest voor een sfeerscenario en tot de laatste minuut blijft hij z’n keuze trouw. Dat de twintig minuten durende finale toch niet helemaal feilloos is, heeft te maken met de introductie van een onverwacht personage. Een beslissing die enkele verwarrende en eigenzinnige plottwisten met zich meebrengt, maar die gelukkig nooit het plezier helemaal kan drukken. Daarvoor oogt het allemaal te mooi en is de film te diep onder je huid gekropen.
Cillian Murphy, Chris Evans en Cliff Curtis nemen de belangrijkste rollen voor hun rekening, maar toch voel je dat hun prestaties ondergeschikt zijn aan het grotere geheel. Ze doen het allen prima, maar niemand krijgt zijn of haar grote acteermoment, simpelweg omdat de film daar ook niet om vraagt. ‘Sunshine’ is een bloedmooi gefotografeerde, muzikaal ijzersterk ondersteunde en vakkundig geregisseerde sciencefictionfilm, die je langzaam, maar zeker knock-out slaat.