Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Turistas
Toeristen zijn een regelrechte pest en dat hebben ze in Brazilië goed begrepen. Ze snappen niets van de lokale gebruiken, doen geen enkele moeite om zich aan te passen, maar willen wel op hun wenken bediend worden om achteraf thuis te kunnen opscheppen over hun wilde avonturen. De Amerikaanse, Engelse en Zweedse toeristen in deze film zullen hun bezoekje aan Zuid-Amerika alvast niet gauw vergeten. Trop is teveel moet dokter Zamora gedacht hebben en met de welwillende hulp van de plaatselijke bevolking ontdoet hij de ene argeloze bezoeker na de andere van zijn organen. Niet voor het geld uiteraard, maar voor het hogere doel en de sociale rechtvaardigheid.
Een ronduit armzalige plot moet deze schabouwelijke film dragen en u raadt het al: dat lukt toch wel net niet. De jeugdige bende acteurs onder leiding van Josh Duhamel doet het zeker niet onaardig, maar wat een gedrocht is dit op het vlak van spanning, psychologische uitwerking en heel erg af en toe zelfs camerawerk. Eens te meer valt op hoe ongelooflijk dom en naïef deze twintigers worden voorgesteld. Alsof iemand er ook maar aan zou denken om zich na een buscrash eventjes wezenloos te zuipen op het dichtstbijzijnde strand! Behalve deze hoogst ergerlijke, maar evenzeer noodzakelijke karaktertekeningen heeft men gelukkig ook enige aandacht besteed aan de natuurpracht en voor claustrofobische liefhebbers van de slechtere film zonder zwembrevet zal ook de achtervolging onder water even de aandacht kunnen vasthouden, maar daarmee hebben we het dan ook gehad. Tenzij je kickt op het soort operatietelevisie dat vroeger op Nederland te zien was, valt er in deze film erg weinig te beleven.
Af en toe ontlokt een welgemikte repliek nog net een glimlachje, maar zelfs het teleurstellende einde is een regelrechte smeekbede om al jankend de zaal uit te rennen. Zonder de gore stukjes - die zelf al middelmatig zijn - rest er helemaal niets dat de moeite is om naar te kijken, of het zouden die twee paar tieten moeten zijn - en dan nog - die we welgeteld drie seconden te zien krijgen. België heeft geen traditie op het gebied van mysterieuze verdwijningen (integendeel, wie een beetje van zijn tak maakt, krijgt meteen asiel), maar regisseur John Stockwell blijft hier toch beter een tijdje weg. Ah, toch een positieve noot: erg leuke muziek in deze film!