Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Nog voor de filmwereld geteisterd werd door ‘The Fast And The Furious’ en z'n al evenzeer op testosteron, snelle bolides en wulpse vrouwen geënte sequels was er ‘Two-Lane Blacktop’, een cultklassieker uit 1971, waarin - in tegenstelling tot z'n moderne genregenoten - niet alleen autoraces centraal staan, maar ook ingezoomd wordt op de psychologische ontwikkeling van de hoofdpersonages.

‘Two-Lane Blacktop’ vertelt het verhaal van twee kameraden die in een Chevrolet langsheen desolate straten tuffen op zoek naar één of andere straatrace. Met het geld van hun overwinningen onderhouden ze hun wagen. De twee zijn vrienden, maar al snel komen we erachter dat ze enkel gebonden worden door hun passie voor auto's en dat ze enkel daarover van gedachten wisselen. Of toch niet? Als ze onderweg stuiten op een jonge deerne nemen ze haar niet alleen mee op hun tocht, maar beginnen ze er ook allebei een relatie mee. Niet veel later ontmoeten ze een mysterieuze oude zwerver die in z'n oogverblindende GTO over de Amerikaanse highways scheurt. De twee snelheidsduivels gaan met hem een wedstrijd aan met als inzet hun beider wagens.

Two-Lane Blacktop’ heeft niet meteen de meest uitgewerkte plot, maar dat wil niet zeggen dat dit uitstekende tijdsdocument - deze film dateert immers al uit begin jaren zeventig en die sfeer straalt de film ook ten allen tijde uit - je niet in z'n greep kan houden. Integendeel, al vanaf de existentiële openingsminuten - het gaat tergend langzaam, er wordt amper iets gezegd en toch wordt je gehypnotiseerd aan het scherm gekluisterd - maakt cultregisseur Monte Hellman duidelijk dat het hem niet louter om snelheid en autoraces te doen is, maar ook over de bijzondere relatie tussen de twee 'vrienden', en bij uitbreiding ook over hun verhouding tot het meisje en de geheimzinnige vreemdeling.

Met uitzondering van Warren Oates vallen er maar weinig bekende acteurs te bespeuren en zo is het misschien nog het best. Als kijker kan je je op die manier niet laten afleiden door de innemende glimlachjes of charismatische blonde lokken van toenmalige supersterren, maar maak je sneller kennis met de personages achter de acteurs. ‘Two-Lane Blacktop’ is geen feilloze film - wie begint te tellen, zal op veel schoonheidsfoutjes stuiten - maar voor zij die houden van de moderne racefilms is het een interessante afwijking van het genre. Of moeten we zeggen dat het genre zoals het vandaag de dag op het zilveren scherm afgebeeld wordt een weinig respectvolle afwijking is van semi-klassiekers als ‘Two-Lane Blacktop’?

Peter Janssens