Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Untraceable
Nu internet zich het laatste decennium (eigenlijk zelfs op een nog kortere tijd) een niet onopvallende plaats heeft veroverd in de huidige maatschappij, moet ook de FBI met zijn tijd mee: sinds enkele jaren beschikken zij immers over een divisie die zich uitsluitend bezighoudt met cybermisdaden, ofte: criminele online activiteiten. Jennifer Marsh (Diane Lane) werkt op zo’n dienst. Ze wordt belast met een onderzoek naar een technologisch begaafde seriemoordenaar, die zijn stervende slachtoffers registreert en live via het internet iedereen die het wil, laat meekijken hoe die hun laatste levensadem uitblazen. Enig nadeel voor de getroffene: hoe meer bezoekers de website trekt, hoe sneller hij de pijp aan Maarten mag geven.
‘Untraceable’ is een speurneusthriller zoals er dertien in een dozijn gemaakt worden. De suspense is steeds latent aanwezig, maar bezorgt je nooit klamme handjes en de uiteindelijke plotafwikkeling voel je van kilometers ver aankomen. Door z’n ingenieuze moorden - elk slachtoffer sterft op een andere minutieus uitgekiende manier - doet deze bureauthriller een beetje denken aan ‘Saw’ (ook daar gaan arme voorbijgangers op hoogst sadistische wijze de pijp uit), maar de stoffige mise-en-scène die Gregory Hoblit - maker van o.a. ‘Primal Fear’, ‘Fallen’ en ‘Fracture’ - maakt dat de film nooit tot leven komt. Al geven we grif toe dat ook het potsierlijke scenario, dat grossiert in toevalligheden en ondertussen een sluimerende, maar volstrekt ongeloofwaardige relatie tussen Jennifer en een detective suggereert, daar voor iets tussenzit.
Wél interessant is het thema. Hoezeer maakt internet deel uit van ons dagelijkse leven? Hoe voyeuristisch zijn we? Boeiende vragen, die aan ‘Untraceable’ nog een extra laag maatschappijkritiek hadden kunnen geven, maar die helaas nooit echt gesteld (laat staan beantwoord) worden; enkel het intrigerende eindshot waagt zich in die richting. Hoblit en co zijn vooral geïnteresseerd in het banale, in het platgereden paadje van de FBI-profiler en haar prooi. Het kat-en-muisspelletje dat zich gaandeweg ontspint, weet echter nooit te beklijven.
Diane Lane’s laatste goeie rol dateert alweer van 2002 - in het overspeldrama ‘Unfaithful’ - en het ziet er naar uit dat daar in de nabije toekomst geen verandering in zal komen. Door deze cyberthriller beweegt ze zich immers slaperig en afwezig. Alsof ze beseft dat het script meer gaten bevat dan een gemiddelde Emmentaler en dat de weinige schrikmomenten zo uit een tweederangs horrorfilm zouden kunnen komen. Inderdaad.