Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Wanted
Timur Bekmambetov zweert bij style over substance. Veel meer dan aan het scenario schenkt hij zijn aandacht aan de visualisering daarvan. Dat bewees hij in z’n doorbraakfilm ‘Night Watch’, het eerste deel uit een aangekondigde trilogie, waarvan momenteel het derde deel in pre-productie is. In die Russische blockbuster toonde hij voor het eerst zijn dynamische beeldregie, die geregeld flirt met visuele waanzin. Stellen dat het verhaal daarbij verwaarloosd werd, is overdreven, maar de rommelige structuur en de wirwar aan plotwendingen, zorgden ervoor dat we twee uur lang niet wisten wat er precies gaande was.
Niet zo bij de actiefilm ‘Wanted’, z’n eerste op Amerikaanse bodem. Waar het script van ‘Night Watch’ (en vervolg) het equivalent is van een doolhof, blinkt dat van ‘Wanted’ nog het meest van al uit in voorspelbaarheid en routine. Een verhaaltje van dertien in een dozijn dat louter als excuus dient om er enkele spectaculaire scènes aan op te hangen. Maar dat is het enige verschil tussen Bekmambetovs Amerikaanse avontuur en het werk in zijn thuisland. Voor het overige vertoont deze sensationele kopstoot vooral gelijkenissen met een opsomming van al zijn intussen gekende stokpaardjes als resultaat: ook deze is gebaseerd op een bij fanboys populaire (comic-)novel, centraal staat andermaal een scheve vader-zoon-relatie en de visuele foefjes flitsen aan een helse gang over het scherm. Sommige daarvan zijn leuk (het fuck you-keyboard ontlokte bij ons een welgemeende “Hell yeah”), anderen gaan te ver over de top, ook al hebben we het gevoel dat de Russische beeldenstormer geen carte blanche kreeg en zich hier en daar aan de studiogrillen diende te houden.
Bekmambetov schept - hondstrouw aan de strip - een wereld van snoeiharde achtervolgingen, saltoënde bolides en fladderende kogels, waarin de Fraternity, een groep getrainde moordenaars, de vrede tracht te handhaven. Als een lid van die ultrageheime gemeenschap zich tegen z’n vroegere collega’s keert, richt de Fraternity zich tot kantoorklerk Wesley (James McAvoy), die tot dan toe een nietszeggend bestaan leidde. Wesley’s vader, die hij nooit écht gekend heeft, was een lid van die groep doders, maar kwam om het leven. Het is aan zoonlief om zijn plaats in te nemen.
Wat volgt, is een snelle opeenstapeling van stunt- en vliegwerk, waarin het middelmatige acteerwerk van opkomend talent James McAvoy, vurige vamp Angelina Jolie (voor de gelegenheid met een laag extra tattoo’s) en brommende bariton Morgan Freeman verdrinkt onder het ingehouden vakmanschap van Bekmambetov. “What the fuck have you done lately?”, richt McAvoy zich in de slotscène met een ongeziene cool tot de kijker. Antwoord: een degelijke genrefilm gezien.