Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Geef toe: goeie Duitse cineasten wijken vaak uit naar Hollywood. Recentelijk nog Oliver Hirschbiegel, die na ‘Das Experiment’ en het lichtjes fantastische ‘Der Untergang’ een vierde remake van ‘Invasion Of The Body Snatchers’ ging filmen met Nicole Kidman en Daniel Craig. Ook in het verleden ging het vaak zo. Kijk maar naar Fritz Lang, die ook snel andere horizonten verkende, of Wolfgang Petersen, die z’n enige echte meesterwerk (‘Das Boot’) op eigen bodem draaide, maar daarna toch naar Tinseltown verkaste. Het blijkt nochtans een ongeschreven regel dat Duitse filmers hun beste projecten in hun heimat draaien. Of wat te denken van de klassiekers van Rainer Werner Fassbinder, Werner Herzog en deze Wim Wenders, van wie nu een box verschijnt met daarin vijf films (uit z’n beste periode) en twee docu’s.

Geldt het dan ook voor Wenders dat-ie z’n beste films in Duitsland inblikte? Deels. Het is zo dat het gros van z’n Amerikaans getinte werk op z’n zachtst gezegd neigt naar arty farty nonsens (‘The End Of Violence’, ‘The Million Dollar Hotel’), maar toch zijn daar ook uitzonderingen op. Eén daarvan zit namelijk in deze box. We hebben het natuurlijk over het wonderlijke ‘Paris, Texas’ (1984), waarvoor hij medio jaren tachtig volledig terecht de Gouden Palm in de wacht sleepte. De desolate sfeer, de prachtige fotografie en de adembenemende landschappen zijn klassiek en Harry Dean Stanton (foto) schittert als geheimzinnige figuur, die kennismaakt met z’n zevenjarige zoon die hij daarvoor nog nooit ontmoette en besluit de zoektocht naar de moeder in te zetten. Deze laatste rol is weggelegd voor Nastjassa Kinski, die nooit in haar carrière beter voor de dag kwam. Het verhaal is emotioneel, maar niet sentimenteel, en de uitvoering is gewaagd, maar nooit snobistisch. Wenders laat z’n slotact dan al iets te lang uitvallen, het is en blijft één van z’n belangrijkste wapenfeiten. Als kers op de taart is daar ook nog de legendarische klankband van componist Ry Cooder, die met een intieme gitaarscore perfect de sfeer behelst die de film bijna tweeënhalf uur lang uitademt.

Nog twee films die deze box meer dan de moeite waard maken, zijn ‘Der Amerikanische Freund’ (1977) en ‘Der Himmel Über Berlin’ (1987), twee films met dezelfde hoofdrolspeler: Bruno Ganz, die een paar jaar terug nog een voortreffelijke vertolking afleverde als Hitler in ‘Der Untergang’. Maar de twee films hebben wel meer gemeen dan een gelijkaardige aanvoerder. Het zijn beide voorlopers van de commercie. Ze kregen immers alle twee een remake in Hollywood, respectievelijk als ‘Ripley’s Game’ (ok, de echte purist zou kunnen zeggen dat het hier gewoon om een tweede boekverfilming gaat) en ‘City Of Angels’. Opvallend als je telkens de films vergelijkt, is dat Wenders’ producties gedrenkt zijn in z’n gekende sfeer en hij beide films stevig laat afwijken van de bekende genreconventies. Zo is ‘Der Amerikanische Freund’, gebaseerd op de clevere romans van Patricia Highsmith, meer dan zomaar een thriller. Het is een psychologische beschouwing over de onderlinge verhouding tussen een man die z’n dagen telt en een oplichter. Ook ‘Der Himmel Über Berlin’ doet mooiere dingen met het romantische genre dan het pathetische en slaafjes de platgereden paadjes volgende ‘City Of Angels’ ooit deed. Al was het maar omdat in ‘Himmel’ de fotografie en de bewuste keuze van zwart wit en kleur bijdraagt tot de unieke uitstraling.

Verder terug te vinden: de experimentele, intrigerende, maar ook erg lijzige road movie ‘Falsche Bewegung’ (1975) over een schrijver op doortocht, de interessante Gouden Leeuw-winnaar ‘Der Stand Der Dinge’ (1982) (over een filmcrew in pure verveling!) en de twee documentaires ‘Chambre 666’, waarin hij o.a. Spielberg en Godard aan het woord laat over cinema, en ‘Tokyo-Ga’, waarin hij z’n bewondering voor Japans cineast Yasujiro Ozu niet onder stoelen of banken steekt. Kortom, deze unieke 6-discer is een must voor elke rechtgeaarde cinefiel.

De ‘Wim Wenders Collection’ bevat volgende films:
- Falsche Bewegung (1975), 103 min.
- Der Amerikanische Freund (1977), 127 min.
- Der Stand Der Dinge (1982), 125 min.
- Chambre 666 (1982), 44 min.
- Paris, Texas (1984), 147 min.
- Tokyo-Go (1985), 88 min.
- Der Himmel Über Berlin (1987), 127 min.

Peter Janssens