Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Wind That Shakes The Barley
Dit jaar is hij zeventig geworden, maar er is geen haar op zijn hoofd dat eraan denkt om het rustiger aan te doen. We hebben het uiteraard over de onvermoeibare Ken Loach, die met ‘The Wind That Shakes The Barley’ eerder dit jaar de Gouden Palm veroverde.
We schrijven Ierland, 1920. De boeren verenigen zich in hun strijd tegen de alles verpulverende en sadistische Black and Tans, de beruchte Engelse troepen die naar Ierland worden gestuurd om het opstandige Ierse volk de kop in te drukken. Uit vaderlandsliefde zegt de jonge en toekomstige arts Damien (Cillian Murphy) z’n carrière vaarwel en voegt hij zich bij z’n strijdende broer Teddy (Padraic Delany). De volhardheid van de opstandelingen haalt het van de Britten, met als gevolg dat beide partijen een verdrag sluiten, dat een einde moet maken aan het onophoudelijke bloedvergieten. De Ierse overwinning is er echter één in mineur. Eens verlost van de Britten, keren de Ieren zich tegen elkaar.
Ken Loach is het meest bekend omwille van z’n sociale bewogenheid en ook met z’n nieuwste zal daar geen verandering in komen. Visueel ziet het er allemaal zeer verzorgd uit (de Ierse velden oogden nooit zo mooi!), maar narratief laat de film te wensen over. Het verhaal is bijzonder onevenwichtig; het eerste deel focust Loach zich haast hoofdzakelijk op de gewelddadige strijd, terwijl hij niet veel later de kijker stelselmatig in slaap wiegt met een aaneenschakeling van oeverloos gekwetter. De vijandige confrontaties zijn weliswaar knap in beeld gezet - Loach weet perfect hoeveel gruwel hij de kijker kan voorschotelen zonder het geheel gratuit te maken - maar het voornaamste probleem is dat je nooit echt voeling krijgt met de personages. Het zijn eendimensionale, bordkartonnen figuren, die haast nergens in de film enige uitwerking krijgen. We begrijpen volkomen dat niet elk personage evenveel diepgang vereist, maar zelfs de belangrijkste karakters leren we nooit echt kennen. Erg jammer, als je bedenkt dat Loach in het verleden vooral geïnteresseerd was in z’n personages.
De acteurs doen nochtans hun best. Cillian Murphy heeft al afdoende bewezen één van de betere acteurs van het moment te zijn, maar ook de minder bekende Padraic Delany is uitstekend. ‘The Wind That Shakes The Barley’, genoemd naar een Iers liedje, is eens sterk en dan weer saai, maar hij snijdt veel minder diep dan hij zou willen.