Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The World's Fastest Indian
Burt Munro (Anthony Hopkins) is een bejaarde man, die z’n jeugddromen nooit heeft kunnen opbergen. Op z’n oude dag zit hij nog steeds in z’n schuur - eufemistisch zouden we het nog een huis durven noemen - te sleutelen aan z’n Indian-motorfiets. Vanuit het verre Nieuw-Zeeland besluit hij een tocht te ondernemen naar Amerika om daar z’n motorfiets uit te testen op de zoutvlakten van Bonneville. Na een lange reis, bereikt Burt z’n eindpunt en slaagt hij er tegen ieders verbazing in om een nieuw snelheidsrecord te vestigen. Tot op heden is Burt Munro’s record uit 1967 ongeëvenaard.
‘The World’s Fastest Indian’ is een zoveelste in het hedendaagse rijtje biopics. Achter de camera bevindt zich Roger Donaldson, die in het verleden met onder andere ‘No Way Out’, ‘White Sands’ of ‘Thirteen Days’ meer dan verdienstelijk werk leverde maar zich in ‘The World’s Fastest Indian’ beroept op alle mogelijke clichés van het genre. De prent bewandelt alle platgereden paadjes en sleurt zich als het ware naar een bijzonder povere finale. In wezen is dit waar gebeurde verhaal een veredelde roadmovie, waarin het hoofdpersonage op z’n tocht diverse figuren ontmoet. De verschillende karakters komen en gaan, maar nooit krijg je enige voeling met één van hen. Het is allemaal erg onpersoonlijk en hoewel componist Peter Robinson met z’n opgeblazen score vooral op het sentiment van de kijker rekent, valt het resultaat nogal magertjes uit.
Anthony Hopkins is een goed acteur en ook hier weet hij grotendeels te overtuigen, al kregen wij toch een gevoel van plaatsvervangende schaamte toen de éminence grise een abrupt vreugdedansje uit de benen schudde op de tonen van ‘You Are My Sunshine’. In bijrollen is het niet uitkijken naar bekende acteurs, want Donaldson koos bewust voor een minder bekende, rurale cast, waardoor alle aandacht onherroepelijk naar Hopkins gaat.
‘The World’s Fastest Indian’ is langdradig, oninteressant en heeft veel te veel personages voor z’n eigen goed. Al bleek die indiaan wel een goede tip te hebben voor mensen met plasproblemen: gemalen hondenkloten. Als we good old Anthony mogen geloven, werkte dit wondermiddel binnen de seconde.