Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De laatste film van een levende legende, lezen we op de poster. Het klinkt een beetje ongelukkig, alsof Gaston Berghmans - de legende waarvan sprake - al met één voet in het graf staat, terwijl hij nochtans de enige is die aan ‘Christmas In Paris’ dat beetje levendigheid bezorgt waar deze melodramatische kerstfilm twee uur lang naar op zoek is.

Een groot acteur is Berghmans evenwel nooit geweest. Hij was een entertainer, en eentje die goed was in wat hij deed, maar eens hij zich in dramatische rollen stortte, werkte het om één of andere reden veel minder. En dat terwijl komische timing veel moeilijker te beheersen is. Geen verkeerd woord dus over het talent van deze inmiddels 83-jarige éminence grise van de Vlaamse tv-geschiedenis, maar of hij zijn totale (indrukwekkende) carrière écht wilde afsluiten met dit onkundig geregisseerde en gemonteerde drama, met op twee uur tijd meer manipulatieve twisten dan de gemiddelde soap, valt toch te betwijfelen.

Berghmans speelt de rol van Leon Gevers, een uitgebluste komiek die zijn troost zoekt in de drank. Op het podium slaagt hij er nog maar amper in zijn publiek te vermaken, wat maakt dat zijn schoonbroer en manager (Frank Aendenboom) zich genoodzaakt ziet zijn contract stop te zetten. Voorbestemd een stille en eenzame dood te sterven krijgt zijn leven een nieuwe wending als hij terugkerend van een alweer spaak gelopen optreden de jonge Nick (Mattias Van De Vijver) omver rijdt, gelukkig zonder lichamelijke schade. Ontsnapt uit een instelling blijkt die op zoek naar zijn grootmoeder, met wie hij al jaren geen contact meer had. Leon besluit de jongen te helpen, zich daarmee in een avontuur stortend waarvan de afloop onvoorspelbaar blijkt. Zeker wanneer een familiegeheim hen tot in Parijs brengt.

‘Christmas In Paris’ is het pet project van Hans Royaards, die niet alleen regisseerde, maar ook het scenario schreef en zelf nog een bijrolletje voor z’n rekening neemt. De productie ligt dan weer in handen van zijn zoon Benjamin. Royaards heeft noch de naam noch het talent om hier meer van te maken dan het resultaat dat nu te ‘bewonderen’ valt. Als gewezen ‘Familie’-acteur heeft hij maar weinig kaas gegeten van acteursregie en zodoende is het maar weinig verwonderlijk dat bijna iedereen nog theatraler acteert dan een lokaal parochietoneelgezelschap dat elke zondag onder de kerktoren voor twee man een paardenkop speelt. Zelfs gevestigde waarden als Frank Aendenboom en vooral Chris Lomme vallen erg mager uit. De gaten in het scenario, het melige verloop ervan en de voorspelbare afloop helpen daarbij ook niet.

Gaston Berghmans weet als enige meer te maken van zijn rol, een mix van weemoed en ontroering, waarmee hij als het ware naar zichzelf lijkt te verwijzen. Medeleven zal wellicht ook uw deel zijn, maar of dat dan met het personage of met de acteur zelf (omdat hij hierin verzeild is geraakt) is, hangt volledig af van uw televisie-interesses. Bent u verknocht aan soaps of telenovelles, dan is dit misschien ook nog uw ding.

Peter Janssens