Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie droomt van een ‘huisje, tuintje, boompje’-toekomst gaat misschien best niet naar ‘Revolutionary Road’. Regisseur Sam Mendes toont namelijk welk verstikkend effect dit kan hebben op een relatie, en bij uitbreiding op het verdere leven van een gelukkig getrouwd koppel dat langzaam van elkaar vervreemd raakt. Zijn inspiratie zocht hij ditmaal in de gelijknamige debuutroman van Richard Yates uit 1961, die zijn blik wierp op het Amerika van de jaren vijftig.

Net als in die bejubelde roman maken we ook in de film kennis met de Wheelers, die samen met hun twee kinderen verhuizen naar de suburbs, waar ze hun intrek nemen in een chique woning. Het leven lijkt hen toe te lachen en vastbesloten zich af te zetten tegen de traagheid van de voorstad willen zij het koppel worden dat niet aangetast wordt door de clichés van het leven. Maar makkelijk blijkt dat niet, want Frank zit vastgeroest in een job die ‘m niet zint en April ziet haar kans om ooit een gevierde actrice te worden slinken met elke dag dat ze zich schikt in de rol van vrouw aan de haard. Als ze ooit nog iets meer van haar leven wil maken, dan moet het nu gebeuren.

Ironisch genoeg is het net een Brit die zich waagt aan een confronterende en weinig optimistische kijk op het smorende effect van de American Dream. Daarmee bevindt hij zich natuurlijk niet op onbekend terrein, want reeds met zijn briljante eersteling ‘American Beauty’ vertelde hij het verhaal van een koppel dat uit de dagelijkse sleur wilde ontsnappen. De vraag die Mendes toen opwierp, zit nu ook als centrale lijn doorheen het uit vele verbale twisten opgetrokken scenario verweven: is het mogelijk om die sleur te doorbreken zonder dat de gevolgen nefast zijn voor je relatie? Het antwoord blijkt geen eenduidige ja of nee, maar ligt zoals steeds ergens in het midden.

Mendes heeft veel aandacht voor zijn personages, de motor die het verhaal voortstuwt. Slim genoeg castte hij dan ook twee rasacteurs in de rollen van April en Frank, respectievelijk zijn eigen eega Kate Winslet die ‘m het boek in handen stopte en Leonardo DiCaprio, die zich daarmee elf jaar na ‘Titanic’ herenigt ziet met zijn hartsvriendin. Het verschil met de Oscarwinnende ijsberghit kon evenwel niet groter zijn. ‘Revolutionary Road’ staat of valt met hun acteerwerk, en geen van beiden schiet tekort. Hun machine is zo goed geolied dat het zelfs onmogelijk kiezen is wie nu precies de show steelt. Zelfs het theatrale karakter van het verhaal weten ze te counteren.

Toch is deze intelligente karakterstudie geen meesterwerk, en wel omdat sommige scènes lang niet zo noodzakelijk zijn voor de plot en de lengte ervan het niet eens zo snelle tempo extra doet stokken. Het puike acteerwerk tilt de film wel degelijk naar een hoger plan, maar ergens kunnen we ons ook niet van de indruk ontdoen dat Mendes dit verhaal al eens verteld heeft. Vakwerk, zeker en vast, maar ook met weinig risico.

Peter Janssens