Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Hessen Affair
Een Vlaamse film noir, zoveel zijn er niet. En al zeker niet met een bekende Amerikaanse acteur in de hoofdrol. ‘The Hessen Affair’ mag dan al internationale uitstraling hebben, achter die façade schuilt een debuterend Belgisch filmmaker, die zijn sporen tot op heden als producent verdiende (‘Suite 16’, ‘Het Sacrament’). Deze ouderwetse oorlogsthriller is zijn eenmansproject, want niet alleen is hij producent, maar ook schreef hij mee aan het scenario en kroop hij voor het eerst in zijn loopbaan achter de camera.
We schrijven 1945. Schloss Kronberg wordt ingenomen door de zegevierende Amerikaanse troepen die de voormalige woonst van prinses Sophie von Hessen omtoveren tot een poepsjiek oord voor Amerikaanse officieren. Gezien de snelle komst van het leger moest de prinses snel haar spullen bij elkaar graaien met als resultaat dat ze een spoor aan kostbaarheden achterliet. Elke officier wil daar zijn graantje van meepikken, maar meer dan een zilveren bestek, een antiek boek of een paar dure flessen wijn blijkt het niet te zijn. Tot kolonel Jack Durant (Billy Zayne) en luitenant Kathleen Nash (de Belgische Lynn Renée) het in de keldergangen op een graven zetten en daar de onschatbare Duitse kroonjuwelen aantreffen. Slechts één probleem rijst: hoe krijgen ze die ongezien het land uit?
Dat Breuls zich liet inspireren door de Amerikaanse film noir uit de jaren veertig en vijftig hoor je aan de jazzy soundtrack en de aan het genre zeer eigen monologen die Billy Zayne al van bij de openingsscène voice-over-gewijs uit de strot spuwt. De vinnigheid van de oneliners die Bogart en Mitchum ruim een halve eeuw geleden mochten debiteren is echter veraf, wat maakt dat er in een comapatiënt nog meer leven zit dan in de geforceerde tekst die B-acteur Zayne, en bij uitbreiding de voltallige cast, over de lippen neemt. Het grootste probleem evenwel zit ‘m erin dat Breuls niet genoeg te vertellen heeft en dat zijn naar mottenballen geurende verhaal netjes alle stereotiepen van het genre afvinkt als volgde hij een checklist voor amateurscenaristen. De plotwendingen aan het eind laten nog een clevere indruk na, maar de opbouw is jammer genoeg zoek.
In de rol van femme fatale van dienst (nog zo’n kenmerk dat wellicht op zijn lijstje stond) deed Breuls een beroep op de Vlaamse Lyne Renée. Of ze hiermee haar verhoopte doorbraak in Hollywood zal beleven, valt nog af te wachten, want de zwartharige schone heeft niet voldoende in huis om meer van haar karakter te maken dan een wandelende vamp. Je gelooft haar niet altijd als uitgekookte bedriegster, al moet gezegd dat de vrouwenrollen in de jaren veertig ook herleid werden tot dit stereotype.
‘The Hessen Affair’ doet hard zijn best om de sfeer van de tijd van toen op te roepen dat hij ondertussen vergeet om zelf tot leven te komen. De ouderwetse vertelstijl doet je inderdaad terugdenken aan de zwoele fifties noir, maar aan het acteerwerk en de plot had gerust wat meer aandacht geschonken mogen worden. Verdienstelijk, dat wel, maar er had zeker meer in gezeten.