Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
La Chamade
Stellen dat het personage van Catherine Deneuve gebaseerd is op het leven van Françoise Sagan, de schrijfster van de roman waarop deze film is gebaseerd, gaat wellicht te ver, maar duidelijk zijn er raakpunten tussen de schepper en haar (vrouwelijke) karakters, die met een even schijnbaar onverschillige voet in het leven staan, vermoeid door hun rijke omgeving, onwetend over hun echte verlangens.
De jonge vrouw aan wie Deneuve gestalte geeft in ‘La Chamade’ laat zich immers ook leiden door het moment, in plaats van door stabiliteit. Die heeft ze nochtans bij haar oudere, bijna vaderlijke, maar vooral stinkend rijke geliefde (Michel Piccoli). Maar haar hart maakt pas echt bokkensprongetjes wanneer ze de veel jongere Antoine (de Belgische acteur Roger Van Hool) - een leeftijdsgenoot - ontmoet. Seksueel is die relatie een pak bevredigender, maar de minder comfortabele levensstijl waarmee ze nu af te rekenen heeft, brengt een hoop conflictsituaties en vooral materiële troubles met zich mee. Genoeg om terug te keren naar haar stabiele relatie van weleer, waar ze het geruststellende comfort plots een pak meer gaat waarderen.
De boeken van Sagan verfilmen is geen sinecure - ‘Bonjour Tristesse’ is zeker de meest geslaagde, maar ook daar vallen er genoeg twistappels te plukken. ‘La Chamade’ doet een aardige poging om de ziel van haar romans te vatten en slaagt er eigenlijk wonderwel in om de toon van haar proza naar het zilveren scherm te transponeren, maar daarmee blijkt ook dat haar schrijfsels zich niet met hetzelfde gemak naar pelliculle laten omvormen. Het literaire taalgebruik blijkt uit de monden van nochtans gereputeerde en goed acterende filmsterren als Michel Piccoli en toenmalige vamp Catherine Deneuve plots hol geneuzel, dat na een uurtje danig begint te vervelen.
De bedoeling? Wel, dat ‘La Chamade’ een blik gooit op de verveling van de hogere klasse met veel te veel tijd en nog meer geld moge duidelijk wezen, maar ongetwijfeld valt er een veel scherpere film uit te halen dan wat Alain Cavalier er eind jaren zestig mee aangevangen heeft. Dat de prent evenwel een kind van zijn tijd is, bewijst de portrettering van de bourgeoisie en vooral het karakter van Deneuve, een vrouw die niet goed weet welke richting aan haar leven te geven. Tegelijk komt ze door haar betoverende looks over als een lege doos, een vrouw die gelukkig nog haar uiterlijk in de strijd kan werpen.
Op zich is ‘La Chamade’ interessant, maar het is snel duidelijk waar het heengaat en uiteindelijk is het niet altijd even boeiend. Het tempo ligt veel te traag en inhoudelijk biedt het maar weinig verrassingen. Zijn klassiekerstatus valt moeilijk te ontkennen - daarvoor zijn cast en crew te legendarisch - maar dit is er toch vooral eentje voor de fans.