Dilemma: is een film niet interessant omdat hij niet bekend is, of is hij precies niet bekend omdat hij niet interessant is? Inderdaad een strikvraag, want geen van beide stellingen zijn correct. Hoe dikwijls gebeurt het niet dat je verrast wordt door een film waarvan je een dag ervoor het bestaan niet eens kende (ga maar eens naar een festival en dompel je onder) of je een vergeten film aantreft die ten tijde van zijn release wel degelijk iets voorstelde, maar daarna om welke reden ook in de vergeetput sukkelde?
Het uit eind jaren tachtig daterende ‘Bat*21’ is zo’n film. Wie niet verder kijkt dan de neus lang is, heeft het wellicht over een oorlogsfilm zoals er anno de jaren ‘80 dertien in het dozijn het levenslicht zagen. Mispoes, want ook al draagt deze film de sporen des tijds, toch is hij ruim twintig jaar na dato nog altijd de moeite.
‘Bat*21’ vertelt het waar gebeurde verhaal van luitenant-kolonel Iceal Hambleton (Gene Hackman), die op een verkenningsmissie per vliegtuig neergehaald wordt door de Vietnamese troepen. Onvertrouwd met veldwerk en gewend om de bevelen veilig van achter een bureau door te geven ziet zich in een situatie beland die hij alleen niet meester kan. Gelukkig beschikt hij over een radioverbinding met het Amerikaanse leger, en in het bijzonder met piloot Bartholomew Clark (Danny Glover), die evenwel de eenzame kolonel niet kan oppikken omdat de vijand overal op de loer ligt. Iceal’s situatie wordt er nog een stukje minder rooskleurig op wanneer hij verneemt dat de luchtmacht een grootscheeps bombardement plant in het gebied waar hij zich bevindt.
De aandachtige filmfan (of -veelvraat) merkt op dat het verhaal meer dan een paar parallellen vertoont met ‘Behind Enemy Lines’, eveneens gebaseerd op ware feiten en met Hackman als officier. Alleen bevond hij zich daar aan de andere kant van de radio. Toegegeven, regisseur Peter Markle valt niet weinig terug op de clichés van het genre, maar het hoge ritme en dito realiteitsgehalte houden het toch bijna twee uur onderhoudend. De beeldvoering is klassiek, de spanning wordt mondjesmaat opgedreven en het verhaal, doch waar gebeurd, is gekneed naar de wetten van Hollywood.
Zo is de relatie tussen de twee protagonisten niet vrij van een eigen interpretatie van de makers om de dramatische spankracht te verhogen. Wie het echte verhaal van de eenzame soldaat in een situatie te weten wil komen, raden we dan ook aan de documentaire op te snorren. Enkel voor de die hard evenwel, want ook al is her en der wat geromantiseerd, toch blijft de thematiek ongeschonden. Meer dan een oorlogsverhaal is dit het verhaal van een officier - een gewone man - wiens leven voor altijd zal veranderen door de ongewone situatie waarin hij terechtgekomen is. Een militair die geconfronteerd wordt met zijn eigen rol in dit dagelijkse bloedvergieten.
Gene Hackman maakt er ook een man van vlees en bloed van, eentje die mooi thuishoort in de lijst beschadigde karakters die hij al sinds z’n glansvertolking in ‘The French Connection’ neerpootte. Tevens goed op dreef is Danny Glover, die eens een ander facet van zijn kunnen etaleert dan in de ‘Lethal Weapon’-films.