Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In de categorie superkrachten onderscheiden we twee types films: zij die zich afspelen in een fictief universum en waarbij de zogeheten held(en) in kwestie verkleed gaat in de gekste maillots en van leer trekt tegen haast onoverwinnelijke vijanden én zij die gaan over gewone mensen die in een wereld zoals wij die kennen te kampen hebben met een stel uitzonderlijke gaven. ‘Push’, de nieuwste van ‘Wicker Park’- en ‘Lucky Number Slevin’-cineast Paul McGuigan, behoort tot die laatste soort.

Deze zoveelste aanvulling op de alsmaar langer wordende waslijst heldenverhalen neemt ons mee naar Hong Kong, waar een heleboel begaafden elkaar voor de voeten schijnen te lopen: bleeders, movers, shifters, shadows, watchers, stitchers, wipers en pushers zijn de subdivisies waartoe je kan behoren, afhankelijk van de gave waarover je beschikt. Dat klinkt een hele boterham, en dat is het ook. Het is niet zo makkelijk om in minder dan twee uur tijd de hele voorgeschiedenis van deze telekinetische en helderziende fantasten te schetsen, wat resulteert in een eerste halfuur waarin de informatie in verschroeiend tempo op de kijker wordt, nu ja, gepusht.

Verloren lopen is daarna nog altijd mogelijk, want het snel op gang trekkende en voortrazende plot vertoont meer bochten dan de gemiddelde meander en de introductie van nieuwe personages houdt niet op tot een halfuur voor het einde. Je hebt zelfs geen tijd om naar (beslist aanwezige) plotgaten te speuren, want voor je ‘t weet, gaat het verhaal alweer een heel andere richting uit. Die continue koerswissel heeft alles te maken met het brede gamma aan gaven dat de makers hun karakters - emigranten op de vlucht van de overheid die uiteindelijk de handen in elkaar slaan om zich van het juk van Vadertje Staat te ontdoen - schenken. Van elke soort (bleeders, movers, etc.) lopen er minstens twee rond en ze allemaal in het verhaal doen passen, vergt nu eenmaal wat uitgekiend schrijfwerk. En daar wil het ook wel eens mislopen, want niet alles klikt even soepel in elkaar.

Qua visuele stijl tapt ‘Push’ uit hetzelfde vaatje als ‘Jumper’ en de tv-serie ‘Heroes’: visuele hyperkinetica die de zenuwen van de kijker op de proef stelt, maar hem precies daardoor ook aan het scherm weet te kluisteren. McGuigan bewees zich in het verleden al een creatief filmer en ook nu vangt hij fraaie dingen aan met zijn camera. De adrenaline-opstoten zien er bij momenten geweldig uit (de bleeders!) en ook de aan Wong Kar-Wai verwante poëtische gloed waarin hij bepaalde scènes drenkt, oogt wondermooi.

Chris Evans (‘Fantastic Four’, ‘Cellular’) blijkt een aardige keuze, want met zijn sjofele looks is hij de ideale antiheld. Al kan je bezwaarlijk spreken van een prachtprestatie. Verder vallen Djimon Hounsou en zelfs Dakota Fanning, duidelijk aan maturiteit gewonnen, niet uit de toon. ‘Push’ is een vermakelijk sciencefictionspektakel dat zich in al zijn scenariokluwen niet te ernstig neemt. Minder origineel dan hij zou willen, maar entertainend genoeg om de superheldenfanaat te onderhouden. In het huidige landschap is dat al een hele verdienste.

Extra’s (Blu-ray): geen overdaad aan extra’s, maar wel de juiste. Een reeksje verwijderde scènes is altijd leuk (en zeker als ze gepresenteerd worden met begeleidende commentaar (optioneel)) en ook een making of bij een sciencefictionthriller met deze opzet wordt zeker gesmaakt. Een verrassing, deze ‘Push’, en dus is de Blu-ray (een must voor de opzet van de film!) een meer dan interessante aanwinst.

Peter Janssens