Zoeken

Watchmen

  • Cinevision.be/nl quoteert Watchmen met een 2/5
  • Regisseur: Zack Snyder
  • Cast: Jackie Earle Haley, Patrick Wilson, Malin Akerman, Jeffrey Dean Morgan
  • Genre: Sciencefiction
  • Duur: 163 minuten
  • Releasedatum: 04-03-2009
  • Distributeur: UPI
Bekijk de cover van de film "Watchmen"

‘The Dark Knight’ was misschien de eerste comic-verfilming die de lens uitgesproken meer op de personages dan op de actie richtte, maar hij was lang niet de eerste die met die plannen rondliep. Al sinds eind jaren tachtig probeert Hollywood de Alan Moore-strip ‘Watchmen’ naar het zilveren scherm te vertalen, door de fans van het genre onverfilmbaar bestempeld. Zack Snyder probeert hun ongelijk te bewijzen met een schizofrene cultklassieker in wording, trouw aan het door Moore geschapen universum, indruisend tegen geijkte genreconventies.

Het verhaal vangt aan in 1985. President Nixon zit in het Witte Huis zijn derde ambtstermijn uit en de straten zijn doordrongen van chaos en verderf. ‘t Gaat slecht met de wereld en de dreiging van een nucleaire aanval hangt als een donderwolk boven de maatschappij. Superhelden zouden van pas komen, maar die zijn door de overheid in de ban geslagen. Zo komt het dat Edward Blake (Jeffrey Dean Morgan) aka The Comedian op z’n 67ste zijn problemen doorspoelt met een scheut whisky. Zijn laatste, want een stel huurmoordenaars gooien ‘m met fles en al door het raam van zijn tien verdiepingen hoge appartement. Dit doet bij Rorschach (Jackie Earle Haley), een ex-superhero en vroegere lotgenoot van The Comedian, vraagtekens rijzen en hij stelt een onderzoek in. Hij ontdekt dat zijn oude vrienden - Silk Spectre, Nite Owl en Ozymandias en Dr. Manhattan - in gevaar zijn.

Net zoals Alan Moore combineert Snyder gekende elementen uit superheldenfilms met film noir invloeden, daarbij niet de getrouwe ontastbare helden opvoerend, maar getormenteerde zielen met heel wat zwaardere problemen dan Bruce Wayne (in welke auto val ik het minste op?), Peter Parker (hoe vraag ik mijn lief ten huwelijk?) en Clark Kent (welke bril past het best bij mijn maatpak?) tezamen. De helden zijn ook geen helden, maar ambigue figuren, die voor elke goede daad een misstap begaan. In welk andere stripverfilming boort één van de ‘heroes’ een zwangere vrouw een kogel door de kop? Of is het precies de schurk die naar vrede en samenhorigheid streeft? ‘Watchmen’ maakt deel uit van het genre waartoe de eerder aangehaalde ‘mietjes’ behoren, maar steekt er tegelijk ook de draak mee. Humor zijn Moore en Snyder niet vreemd.

De ideeën zitten dus wel goed, maar de uitwerking is niet van een constant niveau. Snyder bereikt de hoogste pieken en diepste dalen van zijn carrière in één en dezelfde film, en dat levert soms de meest vreemde combinaties op. Hoe briljant muziek - met ondermeer Jimi Hendrix, Leonard Cohen en Bob Dylan doet hij een gooi naar de beste soundtrack van het jaar - en beelden met elkaar accorderen of hoe hilarisch de postmoderne knipoogjes soms zijn (‘The Matrix’, ‘Dr. Strangelove’), zo tenenkrullend en slaapverwekkend is het laatste halfuur, dat als finale zwaar teleurstelt, en zo fout is de aparte mix van bittere ernst (trouw aan de strip) en relativering (die soundtrack én die knipoogjes). Alsof Snyder te veel zijn best doet om zijn kunnen te demonstreren.

‘Watchmen’, met vooral een geweldig intense Jackie Earle Haley die als rode draad doorheen de mysterieuze plot wandelt, behoort zeker tot een klasse apart. Een klasse die ontzag verdient en originaliteitspunten scoort, maar ook eentje die te veel naar de eigen navel staart.

Peter Janssens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray