Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Body Of Lies
Blijkbaar zit het toch in de genen. ‘Body Of Lies’ is dan wel de nieuwste van Ridley Scott, maar je zou het evengoed geloven mocht zijn bombastgeile broer Tony (‘Top Gun’, ‘Crimson Tide’, ‘Enemy Of The State’) deze gemaakt hebben. De gadgets en andere high tech apparatuur die meer aandacht opeisen dan de plot zelf horen immers meer thuis in een Jerry Bruckheimer-productie dan in een politieke aanklacht tegen the war on terror. Maar nochtans is het dat wat Scott (Ridley dus) voor ogen had, ook al is hij de zoveelste in een schijnbaar eindeloze rij.
De ideeën die hij naar voren brengt, blijven interessant, maar voelen - hoe pijnlijk ook na amper een paar jaar - voorbijgestreefd en zelfs afgezaagd. Gek genoeg lijkt de maker van visionaire instant-klassiekers als ‘Alien’ en ‘Blade Runner’ dat zelf ook te beseffen, wat meteen verklaart waarom hij zich niet al te veel op zijn gammele scenario (nochtans van de Oscarwinnende ‘The Departed’-scenarist William Monahan) concentreert, als wel op het jachtige stunt- en knalwerk dat hij erin kon verwerken.
Centraal in ‘Body Of Lies’ staat de relatie tussen CIA-agent Roger Ferris (Leonardo DiCaprio in ‘zie mij eens acteren’-modus), undercover in de diepste krochten van het van terreur doordrongen Midden Oosten, en Ed Hoffman (Russell Crowe), zijn cynische en arrogante <i>chief</i> die vanuit het hoofdkantoor in Langley de touwtjes in handen heeft, maar uiteindelijk niet meer doet dan op de verkeerde knopjes duwen.
Inderdaad, de nogal eenvoudig uitvallende moraal die Scott en Monahan orakelen, is niet nieuw: de Amerikaanse overheid neemt geen juiste beslissingen omdat ze geen notie hebben van wat er zich echt in dat Midden Oosten afspeelt. Maar ondanks het feit dat Scott zijn publiek behandelt als een stel kleuters - de boodschap wordt er wel zeer nadrukkelijk ingeramd - is zijn nieuwste wel een stuk vermakelijker dan lotgenoten als z’n eigen ‘Black Hawk Down’ of ‘The Kingdom’. Wie verder kijkt dan de eendimensionale karakters, het pseudo-intellect dat het steeds van focus wisselende verhaal uitstraalt en de vele ongeloofwaardige toetsen (Ferris’ verhouding met een Iraanse verpleegster!), ontdekt nog altijd een strak gemaakte en best onderhoudende actiethriller, die je het best consumeert met een lading popcorn.
DiCaprio (uitgerust met Talibanbaardje) is al beter voor de dag gekomen, maar toch voelt hij zich zichtbaar in z’n sas tussen rondvliegende kogels en luidruchtige ontploffingen. De scènes waarin hij een verbaal robbertje uitvecht met een schitterende Crowe zijn evenwel de sterkste en tonen dat er in ‘Body Of Lies’ veel meer zat dan Scott er uiteindelijk heeft uitgehaald. Of misschien heeft hij er met behulp van twee van de beste acteurs uit huidig Hollywood net wel veel meer uitgehaald dan iemand anders zou gekund hebben. Het scenario is immers lang niet zo clever als het zich voordoet en het einde te gelikt en voorspelbaar om indruk te maken. Goedgemaakt, dat zeker, maar de gestroomlijnde actiemachine laat maar weinig ruimte voor politieke diepgang.