Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Hoe snel kan of mag je als filmmaker inspelen op de actualiteit? En is er een regel die zegt dat je pas vanaf een bepaalde tijd het nieuws mag fictionaliseren? Duidelijk niet, als je kijkt naar ‘Raid On Entebbe’, een tv-film uit 1977 over een succesvolle raid van het Israëlische leger amper een jaar voordien. Een snelle release dus, maar geeneens de eerste, want het jaar voordien kwam zelfs ‘Victory At Entebbe’ uit, die hetzelfde verhaal vanuit een andere hoek belichtte.

De twee films hebben naast hun thema ook hun sterrencast gemeen, maar daarbuiten geeft deze ‘Raid’ de andere ruimschoots het nakijken. Algemeen (en terecht) aanschouwd als de meest accurate versie én bogend op de documentarische precisie van cineast Irvin Kershner (‘Star Wars: The Empire Strikes Back’, ‘Robocop 2’), mag het geenszins verbazen dat het resultaat een door ware feiten geïnspireerde actiethriller is die je geregeld naar het puntje van de stoel dwingt. Dankbaar daarbij is uiteraard het bronmateriaal, dat zoveel jaar na dato nog niets van zijn (politieke) impact verloren is.

Op 27 juni 1976 werd een vlucht van Air France gekaapt door twee Palestijnen en twee Duitsers. Eindbestemming Parijs bleek plots niet meer aan de orde wanneer het vliegtuig koers zette naar Entebbe Airport in Uganda. Daar werden de vier kapers vervoegd door een stel soldaten van het pro-Palestijnse leger van Idi Amin Dada, die de passagiers en crew op de luchthaven gegijzeld hielden. Hun eis: de vrijlating van ruim veertig Palestijnen uit Israëlische gevangenissen of anders, zo dreigden ze, zouden vanaf 1 juli gijzelaars sneuvelen. “We don’t want another Munich”, zegt één van de Israëlische gezagdragers wanneer hij met de handen in het haar de schijnbaar uitzichtloze situatie overziet. Het gevolg: een elitegroep plant een aanval (de raid uit de titel) op de luchthaven met als doel de hoofdzakelijk joodse gijzelaars te bevrijden.

‘Raid On Entebbe’ is uiteraard een film, maar de manier waarop Kershner deze terroristische actie en de follow-up van de Israëlische troepen belicht, heeft veel meer weg van een ‘geacteerde documentaire’. Alsof een extra lang journaal zich ruim twee uur voor je ogen voltrekt. Het dramatische karakter van de plot slaagt er zonder enig probleem in de kijker aan het scherm te zuigen en niet meer los te laten tot z’n al even aangrijpende finale.

Opvallend ook hoe de ensemblecast, bestaande uit acteurs die in de jaren zeventig allemaal zeer ‘hot’ waren, zich volledig ten dienste stelt van dat verhaal. Noch Peter Finch (in zijn laatste rol), Martin Balsam, Charles Bronson of een jonge James Woods trekken de film naar zich toe. De enige die wel met alle scènes waar hij in opdraaft aan de haal gaat, is Yapeth Kotto, met een schitterende interpretatie van dictator Idi Amin Dada. Oscarwinnaar Forest Whitaker kan er een puntje aan zuigen. Puike film dus, ‘Raid On Entebbe’, en een waardig document van één van de ontelbare bladzijdes in het Israël-Palestina-verhaal.

Peter Janssens