Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Regisseur Scott Spiegel is een vreemd beestje. In zijn jonge jaren deelde hij de schoolbanken met Sam Raimi en Bruce Campbell en eens in Hollywood raakte hij bevriend met Quentin Tarantino, die af en toe op zijn sofa bleef slapen en die hij uiteindelijk introduceerde aan producent Lawrence Bender, met de gekende gevolgen. Raimi en Campbell zijn intussen iconen in hun vakgebied en QT heeft sinds het succes van debuutfilm ‘Reservoir Dogs’ geen (financiële) zorgen meer. En Spiegel? Zijn filmcarrière raakte nooit echt van de grond.

Nochtans wees alles erop dat ook hij een grote naam in het horrorjargon zou kunnen worden. Nadat hij eerder al twee kortfilms in het genre had gemaakt met Campbell en Raimi kenmerkte het uit 1989 stammende ‘Intruder’ zijn eerste langspeelfilm, een slasherprent die door de fans nog altijd aanzien wordt als de laatste grote slasherfilm van de jaren tachtig.

Ondanks zijn beloftevolle start moddert Spiegel, actief als producent, acteur en regisseur, momenteel nog steeds aan in de kantlijn. Zijn tweede film zou hij zelfs pas tien jaar na deze maken, het terecht geflopte en volstrekt overbodige ‘From Dusk Till Dawn 2: Texas Blood Money’, gezien zijn connectie met Tarantino evenwel een logische stap in zijn carrière. Het ziet er niet naar uit dat Spiegel de komende jaren veel verandering zal brengen in zijn uitzichtloze situatie (zijn laatste wapenfeit is producentwerk bij Eli Roths ‘Hostel’-films), maar met de dvd-release van ‘Intruder’ kan je alvast getuige zijn van een talent dat zich nooit heeft kunnen ontplooien.

De eerste regel voor een goeie genrefilm is een geschikte locatie vinden. Een claustrofobische setting werkt nog altijd het beste wanneer een moordenaar amok maakt, omdat je de dreiging van zeer nabij ervaart en je weet dat de personages maar weinig kanten op kunnen. Een supermarkt - het decor van ‘Intruder’ - is met zijn vele rekken, gangpaden en magazijnen dan ook een ideaal speelterrein voor een horrorregisseur. Spiegel plaatst er een beperkt aantal personages in en maakt van één van hen een genadeloze killer. Na sluitingstijd vallen de rekkenvullers en kassameisjes één voor één aan hem ten prooi.

Met zijn ouderwets smerige make-up effecten kan je ‘Intruder’ onmogelijk vergelijken met de horror die in het huidig Hollywood op je wordt losgelaten, maar dat precies bezorgt ‘m zijn (zeer terechte) cultstatus. Net als in Sam Raimi’s ‘Evil Dead’ spuit het bloed alle kanten op als een fontein, wat je alles automatisch met een moddervette knipoog doet nemen. Nochtans valt er tussen deze wildgroei aan geinigheden ook een getalenteerde hand te ontwaren. Spiegel doet fascinerend knappe dingen met zijn camera, die hij vanuit alle hoeken mogelijk de actie laat registreren. Elk perspectief passeert de revue, en alsof dat niet volstaat, filmt hij ook vanuit ondermeer een winkelkarretje, een telefoon, een stel glazen potten, en ga zo maar door. Inventiviteit is de man niet vreemd, en dat maakt het ook zo vreemd dat hij daarna nooit meer datzelfde niveau gehaald heeft. Het maakt van deze culthit een curiosum.

Peter Janssens