Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Schrik niet als je in ‘The Women’ geen enkele acteur aantreft; zelfs alle figuranten zijn van het vrouwelijk geslacht. Een vrouwenfilm pur sang, zegt u? We hopen een beetje van niet, want als deze film een spiegel voorhoudt van hoe het met de vrouw anno 2009 gesteld is, ziet het er niet zo goed uit.

Debutante Diane English baseert zich voor deze oestrogeenschets op het gelijknamige origineel uit 1939, toen van klassiek filmer George Cukor. Dat het andere tijdsbeeld (we zijn 70 jaar verder!) de nodige verschuivingen in plot en dialogen met zich meebrengt, lijkt ons niet meer dan logisch, maar was het echt nodig om de moderne vrouw te herleiden tot een opeenstapeling van clichés?

Op die manier wordt de luchtige doch vermakelijke sociale satire van weleer een film die twee uur lang niet weet van welk hout pijlen maken en daarbij het type personages opvoert dat qua vlakheid kan concurreren met de vier hartsvriendinnen uit collega-vrouwenfilm ‘Sex And The City’. Als het waar is dat god eerst de man schiep om vervolgens met de vrouw een verbeterde versie af te leveren, dan kunnen we ons niet voorstellen dat hij met zulke kibbelende clichégrieten in het achterhoofd zat.

Dat kibbelen gaat doorgaans over mannen (die je dus niet ziet), manicure en mode, drie thema’s waar de door English en co opgevoerde vrouwen schijnbaar uren over kunnen keuvelen zonder daarbij echt diepzinnige gesprekken te voeren. Het probleem aan ‘The Women’ is niet zozeer dat de scenaristen hun karakters herleiden tot wandelende roddelmachines, maar vooral dat ze hen afbeelden als een stel feministen wier dialogen zich beperken tot de volkswijsheden die vrouwenmagazines wekelijks afdrukken.

Tussen al deze gossip valt niettemin wel een plot te ontwaren wanneer de man van één van hen vreemdgaat en er vervolgens een vreemde rivaliteit ontstaat tussen diens nieuwe vamp en de vrouw die gevoelsmatig schippert tussen verdriet en razernij. Ondanks deze rode draad blijft het evenwel vergeefs speuren naar enige samenhang in de wirwar aan subplots die zich vervolgens opstapelen.

De vrouwencast mag dan al uit een reeks ronkende namen bestaan (Meg Ryan, Annette Bening, Eva Mendes, Bette Midler, Candice Bergen, Cloris Leachman), door de makke karakteruitwerking blijkt het ook voor hen niet eenvoudig om de film het vuur te geven waarnaar hij twee uur op zoek is. Toch is het best aangenaam om gloriën van vroeger - geef toe: Meg Ryan is niet meer dezelfde als tien jaar terug - en nu (Debra Messing zal zeker doorbreken) met overgave aan het werk te zien in een film, die hen op het lijf geschreven is. Niettemin blijft ‘The Women’ een gemiste kans, en dan vooral omdat het scenario bijlange niet het niveau haalt dat je van het talent dat eraan meewerkte, mag verwachten.

Extra’s
Met de extra’s zit het wel goed. Een trailer is niet bepaald een bonus waar ons hart sneller van slaat en ook de verwijderde scènes illustreren waarom ze verwijderd werden, maar zowel de interviews met de belangrijkste castleden en regisseuse Diane English als de blik achter de schermen zijn vermakelijk. Enkel jammer dat het interview met Meg Ryan nogal kort is uitgevallen, en dat er nergens een babbel met Cloris Leachman te bespeuren is. Verzorgde uitgave.

Peter Janssens